New Orleans şehir merkezi Şubat 2007 başlarında

Şehrin adı, 1715-1723 yılları arasında 16. Louis için Vekil olarak hüküm süren Orleans Dükü'nden geliyor. Birkaç takma adı var:

• Crescent City, Aşağı Mississippi Nehri'nin etrafından ve şehirden geçerek rotasını belirliyor.
• The Big Easy, muhtemelen 20. yüzyılın başında müzisyenlerden orada iş bulma kolaylığına bir referans.
• En az 1938'den beri kullanılan ve yöre sakinlerinin dışa dönük, kaygısız doğasına atıfta bulunan Unutulmaz Şehir.

Fransız-İspanyol sömürge dönemi

La Nouvelle-Orléans (New Orleans) 1718 baharında kuruldu (Mayıs 7, yıldönümünü kutlamak için geleneksel bir tarih oldu, ancak gerçek gün, Chitimacha'nın yaşadığı topraklardaki Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville yönetimindeki Fransız Mississippi Şirketi tarafından bilinmiyor). Adı Philippe II, Orléans Dükü, o zamanlar Fransa Krallığı'nın Vekili olan. Onun unvanı Fransa'nın Orléans kentinden geldi. Louisiana Fransız kolonisi, Fransa'nın Yedi Yıl Savaşında İngiltere'yi yenmesi sonrasında Paris Antlaşması'nda (1763) İspanyol İmparatorluğu'na verildi. Amerikan Devrimci Savaşı sırasında, New Orleans asilere yardım kaçırmak ve askeri teçhizat taşımak ve Mississippi Nehri'ne kaynak sağlamak için önemli bir limandı. 1760'lardan itibaren Filipinliler New Orleans'a ve etrafına yerleşmeye başladılar. Bernardo de Gálvez y Madrid, Kont of Gálvez, 1779 yılında şehirden İngilizlere karşı güney çapında bir kampanya başlattı. Nueva Orleans (İspanyolca'daki New Orleans adı), Fransız yönetimine kısa bir süre geri döndüğü 1803 yılına kadar İspanyol denetimi altında kaldı. Vieux Carré'nin (Fransız Çeyreği) hayatta kalan 18. yüzyıl mimarisinin neredeyse tamamı, başta Eski Ursuline Manastırı hariç olmak üzere İspanyol döneminden kalma.

Revolt, şu anda Natchez Ulusal Tarih Parkı olan Mississippi'de gerçekleşti.

Bir Fransız kolonisi olarak, Louisiana birçok yerli Amerikan ulusu ile mücadele etti. Bunlardan biri Güney Mississippi'deki Natchez'di. 1720'lerde, Fransızlar ve Natchez yerlileri arasında gelişen problemler Natchez Savaşı ya da Natchez Revolt olarak adlandırılacak. Yaklaşık 230 kolonici hayatını kaybederken, kale ve evler kül oldu.

Natchez yakınlarındaki yerleşimin komutanı olan ve 1729 yılında Natchez Kızılderililerinin ekili ekin arazilerini ve Beyaz Elma kasabalarını Fransızlara teslim etmeleri gerektiğine karar veren, iki parti arasındaki ihtilaf, Teğmen d'Etcheparre'ın (daha yaygın olarak Sieur de Chépart olarak bilinmektedir) doğrudan bir sonucuydu. Natchez teslim olmuş ve aslında Fransız için av oyununda çalışıyormuş gibi davrandı, ama silahlandırıldıktan sonra, birkaç kişiyi vurarak öldürdüler, bu da nehrin aşağısından New Orleans'a kaçan kolonilerin oluşmasına neden oldu. Kaçan kolonist korktukları şeyden korunmak için koloni çapında bir Hint isyanı olabilir. Ancak Natchez, sürpriz saldırılarından sonra bastırmadı ve onları Kral 16. Louis'in vali Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville'e yerleşimi talep etmeleri için yeterince savunmasız bıraktı.

Louisiana'nın Hintlileriyle olan ilişkiler, Bienville'den miras kalan bir sorun, bir sonraki vali olan Marquis de Vaudreuil için bir endişe kaynağı olmaya devam etti. 1740'ların başlarında Atlantik kıyılarındaki İngiliz kolonilerinden esnaflar Appalachian Dağlarına geçtiler. Fransız sömürgeleriyle İngiliz kolonileri arasındaki Yerli uluslar şimdi iki koloniden hangisinin kendilerine en çok yarar sağlayacağına bağlı olarak faaliyet gösterecekler. Bu kabilelerden birkaçı ve özellikle Chicksaw ve Choctaw sadakatleri karşılığında mal ve hediye takas ederdi.

Vaudreuil altındaki ekonomik sorunlar, Fransızların İngilizleri alt etmesine izin vermezdi ve Louisiana'nın Amerikan yerlisi ayaklanmalarının çoğuna yol açtı. 1747 ve 1748'de Chicksaw, Mississippi'nin doğu kıyısına Baton Rouge'a kadar tüm güneye baskın yapacaktı. İngiliz kolonileri tarafından desteklenen bu eylemler Fransız Louisiana sakinlerini New Orleans'a sığınmaya zorlar.

İşçi bulamama, ilk Fransız kolonisinin en acil sorunuydu. Koloniciler Louisiana'daki yatırımlarını kazançlı hale getirmek için Afrika köleliğine döndü. 1710'ların sonlarında, uluslararası köle ticareti, köle Afrikalıları ithal etti. Bu da 1716 yılında, çok sayıda ticari geminin bir yıllık bir süre içinde yerel sakinlere yük olarak kargo olarak göründüğü en büyük sevkıyata yol açtı.

1724'e kadar, Louisiana'daki çok sayıda siyahi koloni içindeki köleliği düzenleyen yasaların kurumsallaşmasına neden oldu. Bu yasalar, kölelerin Roma Katolik inancında vaftiz edilmesini, kölelerin kilisede evlenmesini ve kölelere hiçbir yasal hak tanımamasını gerektiriyor. 1720'lerde kurulan köle kanunu Noir kod olarak bilinir, ki bu da Amerika'nın Güneyindeki antebellum döneminde kanar. Louisiana köle kültürü, geçmiş kültürleri ve Yeni Dünya'daki köleleri konu alan kendine has bir Afrika-Creole toplumuna sahipti. Afro-Creole dini inançlarda ve Louisiana Creole lehçesinde mevcuttu. Bu dönemle en çok ilişkili dinin adı Voodoo'ydu.

New Orleans şehrinde yabancı etkilerin ilham verici bir karışımı, bugün hala kutlanan bir kültür tenceresi yarattı. Louisiana'daki Fransız sömürgeciliğinin sonunda, New Orleans Atlantik dünyasında ticari olarak tanındı. Onun sakinleri Fransız ticari sistemini takas etti. New Orleans bu ticaret için hem fiziksel hem de kültürel olarak bir merkezdi çünkü Kuzey Amerika kıtasının iç kısımları için dünyanın geri kalanına çıkış noktası görevi gördü.

Bir keresinde Fransız hükümeti New Orleans'ta bir kız kardeş bölüm evi kurdu. Ursuline kardeşler, Indies Şirketi tarafından desteklendikten sonra, 1727 yılında şehirde bir manastır kurdular. Sömürge döneminin sonunda, Ursuline Akademisi 70 yatılı ve 100 günlük öğrencilerden oluşan bir ev bakımı yaptı. Bugün New Orleans'taki pek çok okul bu akademiden soylarının izini sürebiliyor.

Arşivler ulusal d'outre-mer - Louisiane - Adrien de Pauger - 1724 - 001

Bir diğer önemli örnek de sokak ve mimari New Orleans'ı bugün hala ayırt ediyor. Fransız Louisiana'nın eyalette askeri mühendis olarak eğitim görmüş ve şimdi hükümet binalarının tasarımına atanmış erken mimarları vardı. Örneğin Pierre Le Blond de Tour ve Adrien de Pauger, New Orleans şehrine ilişkin sokak planlarıyla birlikte pek çok erken kalkış tahlili planladılar. 1740'lardan sonra, Louisiana'da mühendis olarak çalışan Ignace François Broutin, geniş bir kamu hizmetleri programıyla New Orleans mimarisinde yeniden çalıştı.

Paris'teki Fransız politika belirleyicileri New Orleans için siyasi ve ekonomik normlar belirlemeye çalıştılar. Kültür ve fiziksel yönlerinin çoğunda özerk davranmakla birlikte, dış eğilimlerle de iletişimde kaldı.

Fransızlar Batı Louisiana'yı İspanyollara teslim ettikten sonra, New Orleans'lı tüccarlar İspanyol yönetimini görmezden gelmeye ve hatta kolonide Fransız kontrolünü yeniden kurmaya çalıştılar. New Orleans halkı, halkı İspanyol yönetiminin kurulmasına karşı tutmak amacıyla 1765 yılında bir dizi kamuoyu toplantısı düzenledi. New Orleans'taki İspanyol karşıtı tutkular, Louisiana'daki iki yıllık İspanyol yönetimi sonrasında en yüksek seviyeye ulaştı. 27 Ekim 1768'de, bir yerel halk topluluğu New Orleans'ı koruyan silahlara çakıldı ve kentin kontrolünü İspanyollardan devraldı. İsyan, Fransa hükümetinden yetkililerle bir araya geldiği Paris'e gitmek üzere bir grup kurdu. Bu grup onlarla birlikte koloninin İspanyollardan aldığı suistimalleri özetlemek için uzun bir anıt getirdi. Kral 16. Louis ve bakanları İspanya'nın Louisiana üzerindeki egemenliğini tazelediler.

Amerika Birleşik Devletleri'nde toprak

Napolyon Louisiana'yı (Yeni Fransa) 1803 yılında Louisiana'da Amerika Birleşik Devletleri'ne sattı. Bundan sonra, şehir Amerikalı, Fransız, Kreol ve Afrikalı nüfuzlarıyla hızla büyüdü. Daha sonraki göçmenler İrlandalı, Alman, Polonyalı ve İtalyanlardı. Büyük emtia tarlaları şeker ve pamuk tarlaları, geniş tarlalarda köle işleriyle yetiştirildi.

1804 Haiti Devrimi'nden binlerce mülteci, hem beyazlar hem de özgür renkli insanlar (affranchis veya gens de couleur libres) New Orleans'a geldi. bu kişilerin çoğu yerel Afrikalılar veya tam kan kaynaklarından oluşan bir grup, kölelerini de beraberinde getirdi. Vali Claiborne ve diğer yetkililer ek özgür siyah insanları dışarıda tutmak isterken Fransız Creoles, Fransızca konuşan nüfusu artırmak istedi. Orleans Bölgesi'ne daha fazla mültecinin girmesine izin verilirken, Küba'ya ilk giden Haitili göçmenler de ülkeye geldi. Frankofonların çoğu, Bonapartist düzenlerine misilleme olarak Küba'daki yetkililer tarafından sınır dışı edilmişti.

Bu göçmenlerin yaklaşık yüzde 90'ı New Orleans'a yerleşti. 1809 göçünde 2 bin 731 beyaz, 3 bin 102 renkli (karışık ırktan Avrupa ve Afrika kökenli) insan ve başlıca Afrika kökenli 3 bin 226 köle kent nüfusunun iki katına çıkarılması meydana geldi. Şehir yüzde 63 siyah oldu, South Carolina'nın yüzde 53'ü Charleston'dan daha fazla oranda.

New Orleans Muharebesi

New Orleans Savaşı (1815)

New Orleans'ın şehir ve banliyöleri planı: 1815'te yapılan bir anketten

1812 Savaşı'nın son kampanyası sırasında İngilizler New Orleans'ı yakalamak için 11.000 kişilik bir güç gönderdiler. Büyük zorluklara rağmen, General Andrew Jackson, Amerikan Donanmasının desteğiyle, Louisiana ve Mississippi'li bir milis kuvvetini başarıyla birleştirdi. Aralarında özgür renkli erkekler, Amerikan Ordusu alayları, büyük bir Tennessee eyaleti milisleri, Kentucky filleri, Choctaw savaşçıları ve korsan Jean Lafte'nin liderliğinde yerli privateler de vardı. Sir Edward Pakenham liderliğindeki İngiliz askerlerini 8 Ocak 1815'te New Orleans Savaşı'nda kararlı bir şekilde yenmek için.

Ordular, 24 Aralık 1814'te imzalanan Gent Antlaşması'nı henüz öğrenmemişti (ancak anlaşma, iki hükümet de anlaşmayı onaylayana dek düşmanlıkların durdurulması yönünde çağrıda bulunmadı. ABD hükümeti anlaşmayı 16 Şubat 1815'te onayladı. Louisiana'daki çatışmalar Aralık 1814'te başlamıştı ve Amerikalılar'ın on gün süren Fort St. Philip kuşatması sırasında İngiliz Donanması'nı terketmeleri sonrasında Ocak ayı sonlarına kadar da sona ermedi (Kraliyet Donanması), komutanlar barış antlaşmasıyla ilgili haber almadan önce Fort Bowyer'ı almaya devam etti.

Bağlantı noktası

Mississippi Nehri 1853'te New Orleans'taki buharlı tekneler

New Orleans bir liman olarak Atlantik köle ticaretinde antebellum döneminde önemli bir rol oynadı. Liman, New Orleans'ta depolanarak küçük gemilere nakledilen ve Mississippi Nehri sınır kapısında dağıtılan ve diğer ülkelerden gelen iç ve ithal mallardan ihraç edilecek mallara el koydu. Nehir buharlı tekneler, tekneler ve yelken gemileriyle doluydu. Köle ticaretindeki rolüne rağmen, o dönemdeki New Orleans, çoğunlukla eğitimli, orta sınıf gayrımenkul sahiplerinden oluşan, ülkedeki en büyük ve en müreffeh renkli kişilerden oluşan topluluğa da sahipti.

Antebellum Güney'deki diğer şehirleri sarmalamak, New Orleans'ın Amerika'nın en büyük köle piyasasına sahipti. ABD'nin 1808 yılında uluslararası ticarete son vermesi sonrasında pazar genişledi. Deep South'a getirilen bir milyondan fazla kölenin üçte ikisi, yurtiçi köle ticaretine zorla göç ile geldi. Üst Güneydeki kölelerin satışından elde edilen para temel ürün ekonomisinin değerinin yüzde 15'i olarak tahmin ediliyor. Kölelere yarım milyar dolar değer biçiliyordu. Antebelik döneminde New Orleans'ın başlıca lehdarlar olduğu düşünülen ticaret, kişi başına düşen fiyatın %13,5'i kadar bir yıllık (2005 dolar, enflasyona göre ayarlanmış) taşıma, konut ve giysi, ücretler, vb. olmak üzere fazladan bir ekonomiye yol açtı.

Tarihçi Paul Lachance'a göre,

Saint-Domingue'den beyaz creole nüfusuna beyaz göçmenler eklendiğinde, fransızlar neredeyse 1830 yılına kadar beyaz nüfusun çoğunluğunu ellerinde tuttular. Ancak, özgür ve renkli kişilerin önemli bir kısmı Fransızca konuşmamış olsaydı, Galya toplumu 1820 kadar yakın bir zamanda toplam nüfusa sahip bir azınlık haline gelirdi.

Louisiana'yı satın aldıktan sonra birçok Anglo-Amerikalı şehre göç etti. Nüfus 1830'larda iki katına çıktı ve 1840'a kadar New Orleans, New York ve Baltimore'dan sonra ülkenin en zengin ve en kalabalık üçüncü şehri oldu. 1840'larda liman işçileri olarak çalışmaya başlayan Alman ve İrlandalı göçmenler görülüyor. Bu dönemde, devlet meclisi köle sayımına ilişkin daha fazla kısıtlama getirdi ve 1852'de buna hemen son verdi.

1850'lerde, beyaz Frankofonlar New Orleans'ta sağlam ve canlı bir topluluk olarak kaldılar. Okullar, kentin dört okul bölgesinden ikisinde (hepsi de beyaz öğrencilere hizmet vermiş) Fransızca talimatlar sağladılar. 1860 yılında, şehirde 13.000 adet ücretsiz renkli insan (gens de couleur libres) vardı, Fransızca ve İspanyolca yönetimi sırasında sayıları giderek artan, çoğu karışık ırktan insanlar sınıfını temsil ediyordu. Çocukları için bazı özel okullar kurdular. Nüfus sayımı, bedava renk insanların yüzde 81'ini mulatto olarak kaydetti, bu terim karma ırkın tüm derecelerini kapsıyordu. Çoğunlukla Francophone grubunun bir parçası olan bu grup Afrikalı Amerikalıların esnaf, eğitimli ve profesyonel sınıflarını oluşturdu. Toplu siyahlar hala köleleştirildi, limanda, yurtiçinde, el sanatlarında ve çoğunlukla da şeker kamışı ekimlerinin çevresindeki pek çok büyük arazide çalıştı.

1850'lerde yüzde 45 büyüdükten sonra, 1860 yılında, şehir yaklaşık 170.000 kişiye sahipti. Ülke, "kişi başına düşen gelirle, ülkede ikinci, güneyde ise en yüksek gelir elde etti." Şehir "ulusun patlayan orta kesimi için birincil ticari geçit" olarak rol aldı. Liman, Boston ve New York'tan sonra 1859 yılında 659 bin tonla ithal edilen mallar açısından ülkenin üçüncü büyük limanı oldu.

İç Savaş Yeniden Yapılanma Devri

1862 İç Savaşı'nda, Birlik işgali altındaki New Orleans'ın açlıktan ölen insanları

Creole elitleri korktuğunda Amerikan İç Savaşı dünyalarını değiştirdi. Nisan 1862'de, şehrin Forts Jackson ve St. Philip Muharebesi sonrasında Birlik Donanması tarafından işgalinden sonra, Kuzey kuvvetleri şehri işgal etti. Gen. Benjamin F. Devlet ordusunda hizmet veren saygın bir Massachusetts avukatı olan Butler, askeri müdür olarak atandı. New Orleans sakinleri onun "Canavar" lakabını taşıyan Konfederasyon sakinlerini, onun verdiği emir nedeniyle desteklediler. Askerleri sokakta Konfederasyon davasına sadık kadınlar tarafından saldırıya uğrayıp taciz edildikten sonra, emri bu tür olayların, erkeklerin gelecekte bu gibi "hanımları" "sokaklarda sakıncalı davrananlar" olarak muamele etmesine yol açacağını söyleyerek, kadınlara fahişe gibi davranacaklarını ima etti. Bu yayılımın hesapları geniş. Ayrıca emrindeki askerlerin şehri işgal ederken yaptığı ve bu süre zarfında kendisinin de gümüş çatal bıçak takımını kullandığı iddia edilen Kaşıklar" Butler adıyla da anıldı.

fican, Butler şehir okullarındaki Fransızca eğitimi kısmen kaldırdı. 1864 yılında alınan devlet tedbirleri ve savaştan sonra 1868 federal temsilciler tarafından uygulanan İngilizce politikayı daha da güçlendirdi. İngilizce konuşan insanların hakimiyetiyle, bu dil iş ve hükümette zaten baskın hale gelmişti. 19. yüzyılın sonunda Fransız kullanımı soldu. Gösteri, İrlandalı, İtalyan ve Alman göçmenlerin de baskısı altında bulunuyor. Ancak 1902'de "kentin nüfusunun dörtte biri sıradan günlük müfredatlarda Fransızca konuşurken, diğer dörtte ikisi dili mükemmel bir şekilde anlayabildi" ve 1945'e kadar pek çok yaşlı Creole kadını İngilizce konuşmadı. En son büyük Fransızca gazete olan L'Abeille de la Nouvelle-Orléans (New Orleans Arıları), doksan altı yıl sonra 27 Aralık 1923'te yayını durdurdu. Bazı kaynaklara göre Le Courrier de la Nouvelle Orleans 1955 yılına kadar devam etti.

Şehir savaşın başlarında ele geçirilip işgal edilirken, Güney Amerika'nın diğer şehirlerinin açtığı savaş yüzünden yok olmaktan kurtuldu. Birlik Ordusu daha sonra kontrolünü Mississippi Nehri ve kıyı bölgeleri boyunca genişletti. Sonuç olarak, Louisiana'nın güney kesiminin çoğu başlangıçta Cumhurbaşkanı Abraham Lincoln tarafından yayınlanan 1863 "Özgürlük Bildirgesi"nün hükümlerinden muaf tutuldu. Çok sayıda kırsal eski köle ve şehirdeki bazı özgür insanlar, Savaştaki ilk Kara asker alayları için gönüllü oldular. New York Eyalet Gönüllüleri Milisleri'nin 78. Alayının Tuğgeneral Daniel Ullman (1810-1892) liderliğindeki Birliği, "Kolordu ve Afrika" olarak biliniyordu. Bu isim savaştan önce bir milis tarafından kullanılmasına rağmen, bu grup özgür renkli insanlardan oluşuyordu. Yeni grup çoğunlukla eski kölelerden oluşuyordu. Savaşın son iki yılında, savaşta giderek daha önemli bir rol oynayan yeni organize olmuş Birleşik Devletler Renkli Askerleri tarafından takviye edildiler.

Güneyde, özellikle de 1866 yılındaki Memphis Ayaklanmaları ve aynı yıl içinde New Orleans Ayaklanmaları'nı izleyen şiddet olayları, Kongrenin Yeniden Yapılanma Yasası ve Dördüncü Değişiklik'i geçirmesine yol açarak, tam vatandaşlığın korumasını özgür ve renkli insanların özgürlüğüne bıraktı. Louisiana ve Teksas, Yeniden İnşa çalışmaları sırasında ABD'nin "Beşinci Askeri Bölgesi" yetkisi altına alındılar. Louisiana 1868'de Birliğe kabul edildi. Ülkenin 1868 Anayasası'na göre evrensel erkek oy hakkı tanındı ve genel halk eğitimi aldı. Hem siyahlar hem de beyazlar yerel ve devlet dairelerine seçildi. 1872'de, Vali P.B.S. Karışık bir ırktan bahseden Pinchback, Louisiana Cumhuriyetçi Valisi olarak kısa bir süre Henry Clay Warmouth'un yerini aldı ve bir Amerikan devletinin Afrika kökenli ilk yönetici oldu (bir sonraki Afrikalı Amerikalı, 1989 yılında Virginia'da seçilmiş olan Douglas Wilder.) New Orleans bu dönemde ırksal olarak entegre bir devlet okulu sistemini işletiyordu.

Mississippi Nehri üzerindeki kar ve şehirlerde meydana gelen savaş zamanı hasarı güney mahsulü ve ticaretini olumsuz etkiledi. Altyapının restorasyonuna federal hükümet katkıda bulundu. Ülke genelinde yaşanan mali kriz ve 1873 Paniç, şirketleri olumsuz yönde etkiledi ve ekonomik düzelmeyi yavaşlattı.

1868'den itibaren Louisiana'daki seçimlere şiddet damgasını vururken, beyaz asiler siyah oylamayı bastırmaya ve Cumhuriyetçi Parti toplantılarını bozmaya çalıştı. Tartışmalı 1872 gubernatoral seçimleri yıllardır süren ihtilaflarla sonuçlandı. Demokrat Parti'yi destekleyen isyancı bir milis grubu olan "Beyaz Birlik" 1874 yılında organize edildi ve siyah oylamayı şiddetle bastırıp Cumhuriyet yetkililerini görevden alarak açık alanda faaliyet gösterdi. 1874'te, Liberty Meydanı'nda, Beyaz Lig'ın 5 bin üyesi belediye polisiyle çatışarak demokratik valilik adayı için devlet dairelerini ele geçirdiler ve onları üç gün gözaltında tuttular. 1876'ya kadar bu tür taktikler beyaz Demokratlara, sözde İntikamcılar'a, devlet meclisinin siyasi kontrolünü geri alma olanağı sağladı. Federal hükümet 1877'de pes ederek askerlerini geri çekerek Yeniden Yapılanmaya son verdi.

Jim Crow

Beyaz Demokratlar Jim Crow yasalarını geçirerek kamu alanlarında ırk ayrımına yol açtılar. 1889 yılında yasama organı, özgürlükçülerin yanı sıra savaştan önce kamulaştırılan rengin tanınmış kişilerin haklarını etkin şekilde fesheden bir "büyükbaba maddesi" içeren bir anayasa değişikliğini kabul etmişti. Oy kullanamayan Afrikalı Amerikalılar jüri veya yerel ofiste görev yapamazlar ve nesillerdir resmi politikadan uzaklaştırıldılar. Güney Amerika beyaz bir Demokrat Parti tarafından yönetildi. Devlet okulları ırksal olarak ayrıldılar ve 1960 yılına kadar da kaldılar.

New Orleans'ın, İç Savaş öncesinde özgür olan, çoğunlukla Fransızca konuşan, iyi eğitimli ve Fransızca konuşan renkli (gens de couleur libres) büyük topluluğu, Jim Crow'a karşı savaştı. Vatandaşlar Komitesi'ni sivil haklar için çalışmak üzere Comité des Citoyens (Vatandaşlar Komitesi) kurdular. Yasal kampanyalarının bir parçası olarak, Louisiana'nın yeni yürürlüğe giren Ayrı Araba Yasası'nın anayasaya uygun olup olmadığını test etmek için, kendi adamlarından Homer Plessy'yi işe aldılar. Plessy, New Orleans'ı Covington, Louisiana'ya gönderen bir banliyö trenine bindi. Sadece beyazlara ayrılmış bir arabada oturuyordu ve tutuklandı. Bu olaydan kaynaklanan dava, Plessy ve Ferguson, 1896 yılında ABD Anayasa Mahkemesi tarafından görülmüştür. Mahkeme, Jim Crow'un aldığı tedbirleri "ayrı ama eşit" konutların anayasaya uygun olduğuna karar verdi.

Uygulamada, Afrika Amerika devlet okulları ve tesisleri tüm Güneyde finanse ediliyordu. Anayasa Mahkemesi'nin bu kararı, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ırk ilişkilerinin en azı olarak değerlendirildi. Siyah erkeklerin linç oranı Güney'de yüksek seyrederken, diğer devletler de siyahları hiçe sayarak Jim Crow'u zor kullanmaya çalıştı. Doğuştan önyargılar da ortaya çıktı. 1891 yılındaki İtalyan karşıtı duygular, bir kısmı emniyet müdürünün öldürülmesinden beraat eden 11 İtalyan'ın linçlerine katkıda bulundu. Tutuklandıkları hapishanede bazıları vurularak öldürüldü. ABD tarihindeki en büyük toplu linçti. Temmuz 1900'de şehir, genç bir Afrikalı Amerikalı olan Robert Charles'ın bir polisi öldürmesi ve geçici olarak kaçması sonrasında beyaz mafya ayaklanması ile bastırıldı. Mafya onu ve yaklaşık 20 siyahı öldürdü. günlerdir süren çatışmalarda yedi beyaz hayatını kaybederken, bir devlet milisleri bunu bastırdı.

New Orleans'ın tarihi boyunca, tıbbi ve bilimsel ilerlemelerin durumu iyileştirdiği 20. yüzyılın başlarına kadar, şehir sarı humma ve diğer tropik ve bulaşıcı hastalıkların defalarca yaşandığı dönemlere kadar.

20. yüzyıl

Burgundy Caddesi'ndeki Esplanade Caddesi, kuzeye Ponchartrain Gölü'ne (1900) doğru bakıyor

1943'te New Orleans'taki savaş zamanı Karargâh Kurulu ofisinde bekleme sırası

New Orleans'ın ekonomik ve nüfussal zenitleri diğer Amerikan şehirlerine göre Antebellum döneminde gerçekleşti. Ülke 1860 yılında (New York, Philadelphia, Boston ve Baltimore'dan sonra) ülkenin beşinci büyük kentiydi ve diğer güney kentlerinden önemli ölçüde daha büyüktü. 19. yüzyılın ortalarından itibaren hızlı ekonomik büyüme diğer bölgelere kayırken, New Orleans'ın göreceli önemi sürekli olarak azaldı. Demiryolları ve otoyolların büyümesi nehir trafiğini azaltarak, malları diğer taşımacılık koridorları ve pazarlara kanalize etti. En hırslı binlerce renkli insan 2. Dünya Savaşı ve sonrasındaki Büyük Göç'te ve pek çoğu Batı Kıyısı'nın varış noktalarında eyaleti terk etti. 1800'lerin sonundan itibaren, çoğu nüfus New Orleans'ın Amerika'nın en büyük şehirleri listesinde yer alan rakamların (New Orleans'ın nüfusu dönem içinde artmaya devam etmesine karşın, İç Savaş öncesinden daha düşük bir oranda kaydedildi).

20. yüzyılın ortalarına doğru, New Orleanlılar şehirlerinin artık Güneydeki lider kentsel bölge olmadığını anladılar. 1950'ye kadar Houston, Dallas ve Atlanta New Orleans'ı büyüklükle aştılar ve 1960'da Miami, New Orleans'ı tutmayı başardı, hatta sonraki nüfusun tarihi zirvesine ulaşmasına rağmen. Eski Amerikan kentleri gibi, otoyol inşası ve banliyö gelişimi de kent sakinlerini dışarıdaki konutlara çekiyordu. 1970 nüfus sayımı, kentin 1803 yılında ABD'ye katılmasından bu yana nüfusun ilk mutlak düşüşünü kaydetti. Büyük New Orleans metropolitan alanı, diğer büyük Güneş Kuşağı şehirlerinden daha yavaş olsa da, nüfus olarak genişlemeye devam etti. Liman ülkenin en büyük limanlarından biri olmaya devam ederken, otomasyon ve kirlenme pek çok işe mal oldu. Kentin Güneydeki bankacı olarak eski rolü daha büyük akranlar tarafından desteklendi. New Orleans'ın ekonomisi her zaman üretimden çok ticaret ve finans hizmetlerine dayanmasına karşın, kentin nispeten küçük üretim sektörü de 2. Dünya Savaşı sonrasında küçüldü. DeLesseps'in "Chep" Morrison (1946-1961) ve Victor "Vic" Schiro (1961-1970) yönetimindeki bazı ekonomik gelişme başarılarına rağmen, metropolitan New Orleans'ın büyüme oranı sürekli olarak daha güçlü kentlerin gerisinde kaldı.

Sivil Haklar Hareketi

Morrison yönetiminin sonraki yıllarında ve Schiro'nun tüm varlığı için kent, Sivil Haklar Hareketi'nin merkeziydi. Güney Hıristiyan Liderlik Konferansı New Orleans'ta kuruldu ve Canal Street alışveriş merkezlerinde öğle yemeği masası oturma eylemleri düzenlendi. 1960 yılında, Yüksek Mahkeme'nin Brown Eğitim Kurulu'na (1954) verdiği karar sonrasında, kentin okul ayrımcılık girişiminde bulunduğu önemli ve şiddet dolu bir dizi çatışma meydana geldi. Altı yaşındaki Ruby Bridges, William Frantz İlkokulu ile Ninth Ward'da birleştiğinde, daha önce Güneyde bir beyaz okula giden ilk renk çocuğuydu.

Sivil Haklar Hareketi'nin 1964 Vatandaş Hakları Yasası'nı ve 1965 Oy Hakları Yasası'nı, siyahlara oy verilmesi de dahil olmak üzere yenilenmiş anayasal hakları kabul etmedeki başarısı. Bunlar birlikte, New Orleans'ın 20. yüzyıl tarihinin en geniş kapsamlı değişimleriyle sonuçlandı. 1960'ların sonuna kadar yasal ve sivil eşitlik yeniden kurulmasına karşın, gelir seviyeleri ve eğitim alanındaki başarılar kentin Beyaz ve Afrika'daki Amerikan toplumları arasında büyük bir uçurum devam ediyor. Orta sınıf ve her iki ırkın da daha zengin üyeleri merkezden ayrılırken, nüfusun gelir düzeyi düştü ve orantılı olarak daha fazla Afrikalı Amerikalı oldu. 1980'den itibaren, Afrikalı Amerikalı çoğunluk kendi toplumundan temel yetkilileri seçti. Afrika Amerikan toplumunun ekonomik yükselişine yol açacak koşullar oluşturarak açığı daraltmak için çabaladılar.

New Orleans, Sidney Barthelemy (1986-1994) ve Marc Morial (1994-2002) yönetimleri sırasında ekonominin temel dayanağı olarak turizme giderek daha fazla bağımlı hale geldi. Eğitimsel başarıların nispeten düşük seviyeleri, hane yoksulluk oranlarının yüksek olması ve artan suç oranı, yüzyılın ilerleyen dönemlerinde kentin refahını tehdit etti. Bu sosyoekonomik koşulların olumsuz etkileri, 20. yüzyılın sonlarında ABD ekonomisine yapılan ve zihinsel becerilerin ve eğitimin el ile becerilerden daha önemli olduğu, sanayi sonrası, bilgi bazlı bir paradigmayı yansıtan değişimlerle kötü bir şekilde paralellik gösterdi.

Drenaj ve sel kontrolü

Mississippi Nehri'nden görülen New Orleans Merkez Ticaret Bölgesi manzarası. USS New Orleans (LPD-18) ön planda (2007)

20. yüzyılda, New Orleans'ın hükümet ve iş dünyasından liderler, kentin genişlemesini sağlamak için dışarda kalan alanları boşaltmaları ve geliştirmeleri gerektiğine inandılar. Bu dönemde en hırslı gelişme, mühendis ve mucit A tarafından geliştirilen bir drenaj planıydı. Baldwin Wood, şehrin coğrafi genişlemesinde çevredeki bataklığın ipini kırmak üzere tasarlandı. O zamana kadar, New Orleans'taki kentsel gelişim doğal nehir kenarları ve bayolar boyunca yer alan daha yüksek yerlerle büyük ölçüde sınırlıydı.

Wood'un pompa sistemi şehrin büyük bataklık ve bataklık izlerini boşaltmasını ve düşük rakımlı alanlara genişlemesini sağladı. 20. yüzyıl boyunca hem doğal hem de insan kaynaklı hızlı sübvansiyon, bu yeni yerleşim alanlarının deniz seviyesinin birkaç adım altında çökmesine neden oldu.

New Orleans, kentin ayak izinin Mississippi Nehri yakınındaki doğal yükseklikten kalkmasından önce bile sel felaketine karşı savunmasızdı. Ancak 20. yüzyılın sonlarında, bilim insanları ve New Orleans sakinleri yavaş yavaş kentin artan savunmasızlığının farkına vardılar. 1965 yılında Betsy Kasırgası'nda yaşanan sel felaketi, şehrin büyük bölümü kuru kalmasına rağmen düzinelerce sakininin ölümüne yol açtı. 8 Mayıs 1995'te yağmur kaynaklı sel pompalama sisteminin zayıflığını gösterdi. Bu olaydan sonra, pompalama kapasitesini önemli ölçüde artırmak için tedbirler alındı. 1980'ler ve 1990'larda bilim adamları, New Orleans'ı çevreleyen bataklık ve bataklıkta, özellikle Mississippi Nehri-Körfez Portresi Kanalı'yla ilgili olan yoğun, hızlı ve sürekli bir erozyonun kasırgalara bağlı katastrofik fırtına dalgalarına oranla şehri daha savunmasız bırakmanın istenmeyen bir sonucu olduğunu gözlemlediler.

21. yüzyıl

Katrina Kasırgası

Katrina Kasırgası New Orleans'taki yıkılışında

New Orleans, Raymond B'den feci şekilde etkilendi. Tohum, 29 Ağustos 2005 tarihinde Katrina Kasırgası sırasında Federal su sisteminin başarısız olduğu "Çernobil'den bu yana dünyadaki en kötü mühendislik faciası" olarak nitelendirmişti. Kasırga 29 Ağustos 2005'te kente yaklaştığında halkın çoğu bölgeyi boşaltmıştı. Kasırga Körfez Kıyısı bölgesinden geçerken, şehrin federal sel koruma sistemi başarısız oldu, Amerikan tarihinin en kötü inşaat mühendisliği felaketine neden oldu. Amerika Birleşik Devletleri Ordusu Mühendisler Birliği tarafından inşa edilen sel duvarları ve seviyeler tasarım özelliklerinin altında başarısız olurken, şehrin su basmasının %80'i sular altında kaldı. Geri kalan on binlerce kişi kurtarıldı veya başka bir şekilde Louisiana Superdome veya New Orleans Morial Kongre Merkezi'nde son çare barınaklarına doğru yola çıktı. Çoğu New Orleans'ta olmak üzere Louisiana'da 1500'den fazla insan ölürken, diğerlerinin akıbeti bilinmiyor. Katrina Kasırgasından önce şehir, tarihinde zorunlu tahliye sürecinin ilk defa izlenmesi ve bundan üç yıl sonra da Gustav Kasırgası ile zorunlu bir başka tahliye edilmesi çağrısında bulundu.

Rita Kasırgası

Katrina Kasırgası başladıktan sonra kent kent kent kent yöre sakinlerine yasak bölge ilan edilirken, temizlik çabaları da devam ediyor. Rita Kasırgası'nın Eylül 2005'te gerçekleşen yaklaşımı yeniden nüfusun ertelenmesine yol açtı ve Aşağı Dokuzuncu Yol Rita'nın fırtına dalgalanmasıyla yeniden canlandı.

Sistem çökmesine karşı kurtarma

Louisiana Superdome (stadyum) ve çevre bölgeleri (2005) çevresinde sel sularını gösteren ABD Donanmasına ait bir helikopterin havadan görüntüsü

Hasarın büyüklüğü nedeniyle birçok insan bölgenin dışına kalıcı olarak yerleşti. Federal, devlet ve yerel çabalar ciddi hasar görmüş mahallelerde düzelme ve yeniden inşaya destek verdi. Temmuz 2006'daki Nüfus Sayımı Bürosu'nun tahmini nüfusu 223 bin; hemen ardından yapılan bir araştırmada, mart 2007 itibarıyla 32 bin vatandaşın daha kente taşınarak tahmini nüfusu Katrina öncesi nüfus seviyesinin yaklaşık % 56 ' sı olarak 255 bine çıkardığı tahmin ediliyor. Temmuz 2007'deki kullanım amaçlı kullanım amaçlı bir diğer tahmin de, nüfusun Katrina öncesi nüfusunun yaklaşık 274 bin veya %60'ı olduğu şeklinde. Bu tahminler, Haziran 2007'de Büyük New Orleans Topluluğu Veri Merkezi'nden gelen ve kentin Katrina öncesi nüfusunun yaklaşık üçte ikisini geri kazandığını gösteren posta teslimat kayıtlarına dayalı üçüncü bir tahmine göre daha az. 2008 yılında, Nüfus Sayımı Bürosu şehre ilişkin nüfus tahminini 336.644'e yükseltti. En son olarak, Temmuz 2015'e kadar, nüfus 2000 yılındaki rakamın %80'ine karşılık 386 bin 617'ye ulaştı.

Kentin çok sayıda önemli turizm etkinliği ve diğer gelir biçimleri geri döndü. Büyük konvansiyonlar iade edildi. Üniversite kase oyunları 2006-2007 sezonu için geri döndü. New Orleans azizleri o sezon geri döndü. New Orleans Hornets (Pelikan olarak adlandırıldı) 2007-2008 sezonu için kente döndü. New Orleans 2008 NBA All-Star Maçına ev sahipliği yaptı. Ayrıca, kent Super Bowl XLVII'yi ağırladı.

Mardi Gras, Voodoo Experience ve Jazz & Heritage Festivali gibi önemli yıllık etkinlikler hiçbir zaman yerlerinden edilmedi veya iptal edilmedi. Her yıl düzenlenen "The Running of New Orleans" ("Bulls New Orleans'ların Koşusu") adlı yeni bir festival 2007 yılında başladı.

7 Şubat 2017'de, EF3'e ait büyük bir hortum kentin doğu kesimlerini vurarak ev ve diğer binalara zarar verdi ve bir mobil ev parkını tahrip etti. Olayda en az 25 kişi yaralandı.

NASA'nın Landsat 7, 2004'te çekilmiş gerçek renkli bir uydu görüntüsü

New Orleans, Meksika Körfezi'nden yaklaşık 105 mil (169 km) yükseklikte, Mississippi Nehri'nin kıyısındaki Pontchartrain Gölü'nün güneyindeki Mississippi Nehri üzerindeki Mississippi Nehri Deltası'nde yer alıyor. ABD Nüfus Sayımı Bürosu'na göre, şehrin alanı 350 kilometrekare (910 km²) ve bunların 169 kilometrekarelik (440 km²) arazisi ve 181 kilometrekaredir (470 km²). Nehir boyunca yer alan köprüler ve çukurlarla karakterize ediliyor.

Yükseklik

Dikey kesit, maksimum sol yüksekliği 23 fit (7,0 m) gösterir

New Orleans ilk olarak nehrin doğal tepelerinde ya da yukarısında yerleşmişti. 1965'teki Flood Kontrol Yasası'ndan sonra, Amerikan Ordusu Mühendisler Birliği, daha önceki bataklık ve bataklığın da dahil olduğu çok daha büyük bir coğrafi ayak izi etrafında sel duvarları ve insan yapımı katlar inşa etti. Zamanla, marşland'dan su pompalanması daha düşük yükseklik alanlarına dönüşmeye olanak sağladı. Bugün kentin yarısı deniz seviyesinin altında veya altında yer alırken, diğer yarısı deniz seviyesinin biraz üzerinde. Kanıtlar, şehrin bazı kesimlerinin sübvansiyon yüzünden yüksekten düşebileceğini gösteriyor.

Tulane ve Xavier Üniversitesi tarafından yapılan 2007 araştırmasında... Orleans, Jefferson ve St. Bernard kiliselerinin bitişik kentleşmiş bölümlerinden biri deniz seviyesinin üzerinde ve daha yoğun nüfuslu yerler genelde daha yüksek yerdeler." Kentin ortalama yüksekliği şu anda deniz seviyesinin 1 ayak (0,30 m) ile 2 feet (0,61 m) arasında yer alırken, bazı şehir bölümleri Uptown'daki nehir setinin tabanında 20 fit (6 m), diğerleri ise en uzak Doğu New Orleans'taki deniz seviyesinin 2 metre altında yer alıyor. ASCE Journal of Hidrolojik Mühendislik dergisi tarafından 2016 yılında yayınlanan bir araştırma, şunları söyledi:

...New Orleans'ın yaklaşık yüzde 65'i, Pontchartrain Gölü'nün ortalama yükselmesiyle tanımlanan ortalama deniz seviyesinin altında veya altında yer alır

New Orleans ve güneydoğu Louisiana'da doğal bataklıkların boşaltılmasından kaynaklanan potansiyel olarak gerçekleşen sübvansiyonun büyüklüğü tartışma konusu oldu. Tulane Üniversitesi'nde yardımcı öğretim üyesi tarafından 2006 yılında Jeology'de yayınlanan bir çalışma şöyle iddia ediyor:

Erozyon ve ıslak arazi kaybı Louisiana kıyısı boyunca büyük sorunlar olurken, Mississippi Deltası'nın büyük kısmının altında yer alan bodrum 30 feet (9,1 m) ila 15 metre (15 m) son 8 bin yıldır ihmal edilebilir sübvansiyon oranlarıyla son derece istikrarlı hale geldi.

Ancak çalışmada, sonuçların ne Mississippi Nehri Delta'sı ne de New Orleans Metropolitan alanı için uygun olması gerekmediği de belirtiliyor. Diğer yandan, Amerikan İnşaat Mühendisleri Derneği tarafından hazırlanan bir raporda, "New Orleans'ın sübvansiyon sağladığı (batıyor) iddia ediliyor:

Orleans, St. Bernard ve Jefferson mezheplerinin büyük bir kısmı şu anda deniz seviyesinin altında ve batmaya devam ediyorlar. New Orleans binlerce metre yumuşak kum, silk ve kil üzerine inşa edilmiştir. Yer yüzeyinin oturması veya yeryüzünün yerleştirilmesi doğal olarak organik toprakların (New Orleans'ta "bataklık" olarak adlandırılır) konsolidasyonu ve oksitlenmesi ve yerel yeraltı suyu pompalanması nedeniyle meydana gelir. Geçmişte, Mississippi Nehri'ndeki tortuların sular ve depozitosu doğal çöküşü dengeleyerek güneydoğu Louisiana'yı deniz seviyesinin üstünde veya üstünde bırakmıştı. Ancak Mississippi Nehri üzerinde akıntıya karşı inşa edilen büyük sel kontrol yapıları ve New Orleans çevresindeki seviyelerin yükselmesi nedeniyle, taze tortu tabakaları sübvansiyonla kaybedilen yerleri yenilemiyor.

Mayıs 2016'da NASA, çoğu alanın aslında "genel olarak tutarlı, ancak biraz da daha yüksek" olan "oldukça değişken bir oranda" sübvansiyon gördüğünü öne süren bir çalışma yayınladı.

Cityscape

2003'te Bourbon Caddesi, New Orleans, Canal Caddesi'ne bakıyordu

New Orleans birçok farklı mahalleler içerir.

Merkezi İş Bölgesi, Mississippi'nin hemen kuzeyinde ve batısında yer almaktadır ve tarih boyunca "American Quarter" veya "American Sector" olarak adlandırılmıştır. Fransız ve İspanyol yerleşiminin kalbinden sonra geliştirildi. Lafayette Meydanı da dahil. Bu bölgedeki çoğu cadde merkezi bir noktadan itibaren yok olur. Ana caddeler Canal Street, Poydras Caddesi, Tulane Caddesi ve Loyola Caddesi. Kanal Caddesi geleneksel "şehir merkezi" alanını "şehir dışına" ayırıyor.

Fransız Çeyreğinin kuzey kıyısındaki Mississippi Nehri ile Rampart Caddesi arasındaki Canal Caddesi'nden geçen her cadde, "şehir merkezi" ve "şehir merkezi" bölümleri için farklı bir isme sahip. Örneğin, sokak arabası hattıyla tanınan St. Charles Caddesi, Canal Caddesi'nin aşağısındaki Royal Street adıyla bilinmesine karşın, Canal ve Lee Circle arasında Central Business Bölgesi'nde yer alan St. Charles Caddesi uygun şekilde adlandırılıyor. Canal Street, sewhere kentteki "Güney" ve "Kuzey" kesimleri arasında bir fark noktası görevi görüyor. Şehir merkezinde "Canal Caddesi'nden nehir aşağısı" anlamına gelirken, şehir merkezi "Canal Caddesi'nden nehir yukarı" anlamına geliyor. Şehir merkezi muhitleri arasında Fransız Çeyreği, Tremé, 7. Ward, Faubourg Marigny, Bywater (Yukarı Dokuzuncu Ward) ve Aşağı Dokuzuncu Ward yer alıyor. Kentin dışındaki mahalleler arasında Depo Bölgesi, Alt Bahçe Bölgesi, Bahçe Bölgesi, İrlanda Kanalı, Üniversite Bölgesi, Carrollton, Gert Town, Fontainebleau ve Broadmoor yer alıyor. Ancak Depo ve Merkez Ticaret Bölgesi, Şehir Kalkındırma Bölgesinde olduğu gibi sık sık "Şehir Merkezi" olarak anılıyor.

Kentin diğer büyük bölgeleri arasında Bayou St. John, Mid-City, Gentilly, Lakeview, Lakefront, New Orleans Doğu ve Cezayir yer alıyor.

Tarihi ve konut mimarisi

New Orleans, kentin çok kültürlü mirasını yansıtan mimari tarzların bolluğuyla dünyaca ünlü. New Orleans'ın ulusal mimari öneme sahip pek çok yapıya sahip olmasına rağmen, yine de büyük oranda dokunulmamış (Katrina sonrası bile) tarihi yapısıyla eşit derecede saygı görüyor. Bölgede yirmi Ulusal Register Tarihi Bölgesi kuruldu ve on dört yerel tarihi bölge korunmaya yardımcı oldu. Bölgelerin on üçü New Orleans Tarihi Bölge İsimleri Komisyonu (HDLC) tarafından yönetilirken, biri -Fransız Çeyreği- Vieux Carre Komisyonu (VCC) tarafından yönetiliyor. Buna ek olarak, hem Ulusal Park Servisi, Ulusal Tarihi Yerler Kasası aracılığıyla, hem de HDLC, çoğu mevcut tarihi bölgelerin sınırları dışında yer alan bireysel binaları da yerle bir etti.

Barınma stilleri arasında pompalı ev ve bungalow stili yer alıyor. Büyük avluları ve şehirleri için bilinen kreole kulübeleri ve kasabaları, karışık demir balkonları Fransız Çeyreği sokaklarını dolduruyor. Amerikan kasabaları, çift galeri evleri ve Yükseltilmiş Merkez Binası Bölgeleri belirgin bir yer. St. Charles Bulvarı büyük antebellum evleriyle ünlüdür. Manastırları Yunan Uyanışı, Amerikan Kolonisi ve Kraliçe Anne ve İtalyan mimarisinin Viktorya tarzı gibi çeşitli tarzlarda. New Orleans, Avrupa tarzı büyük Katolik mezarlıklarıyla da tanınıyor.

En yüksek binalar

New Orleans merkezî iş bölgesi

Tarihinin büyük bir bölümünde, New Orleans'ın gökyüzü sadece düşük ve orta düzey yapılar sergiledi. Yumuşak topraklar sübvanse edilmeye açıktır ve yüksek riskler almanın fizibilitesi hakkında şüphe vardır. 20. yüzyıl boyunca mühendislikteki gelişmeler sonunda yapıların altında yatan temellerde sağlam temeller kurmayı mümkün hale getirdi. 1960'larda, New Orleans ve Plaza Tower Dünya Ticaret Merkezi gökdelenlerin yaşayabilirliğini sergiledi. Bir Shell Square 1972 yılında kentin en uzun binası oldu. 1970'ler ve 1980'lerin başlarındaki petrol patlaması, New Orleans'ın ufkunu Poydras Caddesi koridorunun gelişimiyle yeniden tanımladı. Bunların çoğu, Orta İş Bölgesindeki Canal Caddesi ve Poydras Caddesi boyunca toplanıyor.

İklim

Kar Aralık 2008'de St. Charles Bulvarı'na düşüyor.

New Orleans'ın iklimi nemli subtropikal (Köppen: Cfa), kısa, genel olarak hafif kışlar ve sıcak, nemli yazlarla; 9 ve 15 numaralı koğuşların çoğu uydu banliyö ve kısımları USDA bitkisi hardiness bölgesi'nde düşerken, kentin diğer 15 servis toplamda 9'a eşit. Aylık ortalama sıcaklık Ocak ayında 53,4 °F (11,9 °C) ile Temmuz ve Ağustos aylarında 83,3 °F (28,5 °C) arasında değişir. Resmi olarak, New Orleans Uluslararası Havalimanı'nda ölçüldüğü üzere, sıcaklık kayıtları sırasıyla 23 Aralık 1989 ve Ağustos 22, 1980'de 11 ile 102 °F (-12 - 39 °C) arasında değişiyor; Audubon Parkı 13 Şubat 1899'da 6 °F (-14 °C) ile 24 Haziran 2009'da 104 °F'ye (40 °C) kadar değişen sıcaklıklar kaydetti. Yaz aylarında (Haziran-Ağustos) noktalar nispeten yüksektir ve 71,1 ile 73,4 °F (21,7 ile 23,0 °C arasında değişir.

Ortalama yağış yılda 62,5 inç (1.590 mm); yaz ayları en ıslak aylardır, ekim ayı ise en kurak aydır. Kışın yağış genellikle soğuk bir cephenin geçişine eşlik eder. Ortalama olarak 77 gün 90 °F (32 °C)+ yükseklik, yüksekliğin 50 °F'yi (10 °C) geçmediği kış başına 8,1 gün ve her yıl dondurucu soğuklarla 8,0 gece vardır. Sıcaklığın her birinin en son örneği sırasıyla 5 Şubat 1996 ve 26 Haziran 2016 olmak üzere 20 veya 100 °F'ye (-7 veya 38 °C) ulaşması ender görülür.

New Orleans sadece nadir durumlarda kar yağışı yaşar. 2004 Noel Arifesi Kar Fırtınası sırasında ve 25 Aralık Noel'de yağmur, sulu ve kar kombinasyonunun şehirde düşerek bazı köprüleri buzlu bırakmasıyla az miktarda kar yağdı. Yeni Yıl Arifesi 1963 tipi kar fırtınası New Orleans'ı etkileyerek 11 cm (11 cm) getirdi. Kar, 22 Aralık 1989'da kentin büyük kısmının 1-2 inç (2,5-5,1 cm) aldığı zaman yine düştü.

New Orleans'taki son önemli kar yağışı 11 Aralık 2008 sabahındaydı.

Tropik klonlardan tehdit

Kategori 3 Kasırgaları 100 mil içinde 1852-2005 (NOAA)

Kasırgalar bölge için ciddi bir tehdit oluşturuyor ve şehir, yüksekliği nedeniyle özellikle risk altında çünkü kuzey, doğu ve güney suları ile çevrili ve Louisiana'nın batan kıyısı yüzünden. Federal Acil Durum Yönetim Dairesi'ne göre, New Orleans ülkenin kasırgalara karşı en savunmasız kentidir. Aslında, New Orleans'ın bazı kısımları 1909 yılındaki Büyük Ada Kasırgası, 1915, 1947 Fort Lauderdale Kasırgası, 1956'daki Kasırga Flossy Kasırgası, 1956'daki Betsy Kasırgası tarafından sular altında kaldı 1998 yılındaki Kasırga Georges, 2005 yılında Katrina ve Rita Kasırgaları, 2008 yılında Gustav Kasırgası ve 2020'de Zeta Kasırgası (Zeta) Betsy'nin önemli ve az sayıdaki semtlerindeki sellerle New Orleans üzerinden geçen en şiddetli kasırgaydı ve Katrina'da şehrin büyük bir kısmında felaket olduğunu.

29 Ağustos 2005'te Katrina Kasırgası fırtınası yüzünden yaşanan fırtına, şehrin %80'ini sular altında bırakarak federal olarak tasarlanmış ve imal edilmiş setlerin yıkıcı bir başarısızlığına neden oldu. Amerikan İnşaat Mühendisleri Derneği tarafından hazırlanan bir raporda, "tepe ve sel duvarlarının çökmemesi ve pompa istasyonlarının işletilmesi durumunda, ölümlerin yaklaşık üçte ikisinin gerçekleşemeyeceği" belirtiliyor.

New Orleans her zaman kasırga riskini göz önünde bulundurmak zorunda kaldı, fakat kıyı kesiminin insan müdahalesinden kaynaklanan erozyon nedeniyle riskler bugün önemli ölçüde daha büyük. 20. yüzyılın başından bu yana, Louisiana'nın bir zamanlar New Orleans'ı fırtına dalgasına karşı koruyan 2000 kilometrekare (^{bariyer adaları} da ^dahil), kıyıda (².00 km) kaybolduğu tahmin ediliyor. Katrina Kasırgası sonrasında, Ordu Mühendisler Kolordusu kenti korumak için dev set onarım ve kasırga koruma tedbirleri uyguladı.

2006 yılında, Louisiana'lı seçmenler devlet anayasasında Louisiana'nın yıkıcı kıyı şeridini yeniden inşa etmek için kıyı ötesi sondajlardan gelen bütün gelirleri tahsis edecek bir değişikliği ezici bir çoğunlukla kabul ettiler. Kongre, New Orleans'ın sele karşı korunmasını desteklemek için 7 milyar dolar ayırdı.

Ulusal Mühendislik Akademisi ve Ulusal Araştırma Konseyi tarafından yürütülen bir çalışmaya göre, New Orleans'ı çevreleyen gelgitler ve sel duvarları -ne kadar büyük veya sağlam olursa olsun- aşırı olaylarda aşırı olaylara aşırı sıçramaya veya başarısızlığa karşı mutlak bir koruma sağlayamaz. Fırtına ve fırtına dalgalanmalarının yol açtığı riskleri azaltmanın yolu, riski tamamen ortadan kaldıran tedbirler olarak görülmemeli. Tehlikeli bölgelerde bulunan ve yeri değiştirmeyen bölge sakinleri için komite, binaların birinci katının en az 100 yıllık sel seviyesine çıkarılması gibi büyük çaplı sel önleme tedbirleri alınmasını tavsiye etti.

2010 ABD nüfus sayımında New Orleans'taki ırk dağılımının haritası. Her nokta 25 kişi: Beyaz, Siyah, Asya, İspanyol ya daDiğer (sarı)

2010 ABD nüfus sayımına göre, New Orleans'ta 343 bin 829 kişi ve 189 bin 896 hane yaşıyordu. 2019'da, ABD Nüfus Sayımı Bürosu New Orleans'ın 390.144 sakini olduğunu tahmin etti.

1960'tan itibaren, petrol üretim ve turizm döngüleri gibi faktörler nedeniyle nüfus azaldı ve banliyö etkinliği (pek çok kentte olduğu gibi) artarak çevre semtlere istihdam edildi. Bu ekonomik ve nüfus azalması şehirde yüksek seviyelerde yoksulluğa yol açtı. 1960 yılında ülke, tüm ABD şehirlerinde en yüksek beşinci yoksulluk oranına sahipti ve 2005'te %24,5 ile ülke ortalamasının neredeyse iki katı büyüktü. New Orleans 1900'den 1980'e kadar ev ayrımında bir artış yaşayarak, orantısız bir şekilde Afrikalı Amerikalıyı yaşlı ve düşük seviyeli yerlerde bıraktı. Bu alanlar özellikle sel ve fırtına hasarına duyarlıydı.

Katrina Kasırgası öncesindeki son nüfus tahmini, 1 Temmuz 2005 itibariyle 454.865 idi. Ağustos 2007'de yayınlanan bir nüfus analizinde, nüfusun Katrina öncesi nüfusun %60'ı ve Temmuz 2006'dan bu yana yaklaşık 50 bin kişilik bir artışla 273 bin olduğu tahmin ediliyor. ABD Posta Hizmeti rakamlarına göre nüfusu araştıran Büyük New Orleans Topluluğu Veri Merkezi tarafından Eylül 2007'de yayınlanan bir raporda, Ağustos 2007'de 137 binden biraz fazla ailenin posta aldığı ortaya kondu. Bu rakam, Temmuz 2005'te Katrina öncesi nüfusunun yaklaşık %70'ini oluşturan yaklaşık 198 bin haneye eşit. Daha yakın tarihte, Nüfus Sayımı Bürosu kente ilişkin 2008 nüfus tahminini 336 bin 644 kişiye revize etti. 2010 yılında, tahminler sel baskınına uğramayan mahallelerin Katrina nüfusunun %100'ünden daha fazla veya bu oranlarda olduğunu gösterdi.

Katrina kasırgasında 800.000 kişi yerinden edilmiş ve bu insan sayısı önemli ölçüde azalıyor. Afrikalı Amerikalılar, kiracılar, yaşlılar ve düşük gelirli insanlar, zengin ve beyaz nüfusa oranla Katrina'dan orantısız biçimde etkilendiler. Katrina'nın ardından şehir yönetimi New Orleans Çevre Yeniden İnşa Komisyonu, Birleşik New Orleans Planı, ve Kurtarma Dairesi gibi grupları istilaya yönelik planlara katkıda bulunmak amacıyla görevlendirdi. Onların fikirleri, fırtınadan önceki kentin ayak izini azaltmayı, toplum seslerini kalkınma planlarına dahil etmeyi ve bazıları tartışmaları başlatan yeşil alanlar yaratmayı içeriyordu.

2006 yılında Tulane Üniversitesi ve Kaliforniya Üniversitesi araştırmacıları tarafından yapılan bir araştırma, Berkeley, çoğu Meksikalı 10 ila 14 bin kaçak göçmenin New Orleans'ta yaşadığını tespit etti. New Orleans Polis Departmanı 28 Şubat 2016'dan itibaren "federal göçmenlik uygulamasıyla işbirliği yapmamak" için yeni bir politika başlattı. La Raza Ulusal Konseyi başkanı ve icra başkanı Janet Murguía, 120 bin kadar İspanyol işçinin New Orleans'ta yaşadığını söyledi. Haziran 2007'de yapılan bir araştırmaya göre İspanyol nüfusu Katrina öncesi 15 binden 50 binin üzerine çıktı. 2010'dan 2014'e kadar şehir %12 oranında büyüme kaydederek, 2010 ABD nüfus sayımından sonra her yıl ortalama 10.000'den fazla yeni vatandaş daha ekledi.

2010 yılı itibarıyla 5 yaş ve üstü vatandaşların %90,3'ü ana dil olarak evde İngilizce konuşurken, %4,8'i İspanyolca, %1,9'u Vietnamca ve %1,1'i Fransızca konuştu. 5 yaş ve üstü nüfusun toplam %9,7'si İngilizce dışındaki bir ana dili konuşuyordu.

Irk ve etnik

New Orleans ırksal ve etnik makyajı %60,2 Afrikalı Amerikalı, %33,0 Beyaz, %2,9 Asyalı (%1,7 Vietnamlı, %0,3 Hintli, %0,1 Filipinli, %0,0 Pasifik Adası, %1,7'si 201 yılında iki veya daha fazla ırktan insanlardı. Hispanik ya da Latin kökenli insanlar nüfusun %5.3'ünü oluşturdular; Bunların %1,3'ü Meksikalı, %1,3 Honduran, %0,4 Küba, %0,3 Porto Rikolu ve %0,3'ü de Nikaragualı idi. 2018'de, şehrin ırk ve etnik yapısı İspanyol olmayan %30,6 beyaz, %59 siyahi veya Afrikalı Amerikalı, %0,1 Asyalı, %2,9 Asyalı, %0,0 Pasifik Adası, başka bir yarıştan %0,4, iki veya daha fazla yarıştan %1,5'ti. 2018 yılında herhangi bir yarışın İspanyol ve Latin'leri nüfusun %5,5'ini oluşturdu.

2011'den itibaren, New Orleans'taki İspanyol nüfusu Kenner, orta Metairie ve Jefferson Parish'teki Terrytown ve New Orleans'ın doğusunda New Orleans ve Mid-City'de dahil olmak üzere New Orleans'da büyümüştü. Asya Amerikan toplumu içinde, şehir içinde yaşayacak en eski Filipinli Amerikalılar 1800'lerin başına geldi.

Katrina'dan sonra küçük Brezilyalı-Amerikan nüfusu genişledi. Portekizli konuşmacılar, İspanyol konuşmacılar sonrasında Roma Katolik Arkeolojisinde ikinci dil sınıfları olarak İngilizce alan ikinci en çok sayıda gruptu. Pek çok Brezilyalı, Latin işçilerinden daha az iş yapmasına karşın, kireç ve zemin döşeme gibi kalifiye ticaretlerde çalıştı. Birçoğu, başta Florida ve Gürcistan olmak üzere Kuzeydoğu ABD'deki Brezilyalı toplumlarından taşındı. Brezilyalılar metropolitan alanı boyunca yerleştiler. Bunların çoğu belgelenmedi. Ocak 2008'de New Orleans Brezilya nüfusu ortalama 3.000'e ulaştı. 2008 yılına kadar Brezilyalılar topluluklarına yiyecek veren çok sayıda küçük kilise, dükkan ve restoran açtılar.

Din

St. Louis Katedrali

Beth İsrail sinagogu binası, Carondelet Caddesi

New Orleans'ın Fransız ve İspanyol yerleşiminin sömürge tarihi güçlü bir Roma Katolik geleneği oluşturdu. Katolik misyonları köleleri ve özgür insanları yönetti ve onlar için okullar kurdu. Buna ek olarak, 19. yüzyıl sonu ve 20. yüzyılın başlarında da İrlandalı, bazı Almanlar ve İtalyanlar gibi Avrupalı göçmenler Katolik idi. New Orleans Başpiskoposluğu içinde (bu sadece şehri değil, çevresindeki partileri de içerir), nüfusun %40'ı Roma Katolik'tir. Katoliklik Fransız ve İspanyol kültür geleneklerine de yansıyor; Mardi Gras da dahil olmak üzere pek çok paroşik okulu, sokak ismi, mimari ve festival de dahil.

İncil'in tanınmış Protestan nüfusu tarafından etkilenen New Orleans'ta Katolik olmayan büyük bir Hıristiyan nüfusu da var. Nüfusun yaklaşık %12,2'sini Baptist oluştururken, onu Doğu Ortodoks Hıristiyanlığı veya Doğu Ortodoksluğu, %3,1'lik Methodism, %1,8'lik Piskoposluk, %0,9'luk Presbiteryenizm, %0,8'lik Lütercilik, %0,8'lik ve %0,6'dan izleyen %5,1 izliyor tekostalizm.

New Orleans, kısmen Afrika ve Afrika-Karayipler'in Roma Katolik inançlarıyla sincretizm nedeniyle Louisiana Voodoo'nun farklı çeşitlerinden birini gösteriyor. Buna voodoo pratisyenlerinden Marie Laveau'nun yanı sıra New Orleans'ın Karayipler'deki kültür nüfuzları katkıda bulundu. Turizm sektörü Voodoo'yu kentle güçlü bir şekilde ilişkilendirmesine karşın, sadece az sayıda insan ciddi hayranlar.

New Orleans aynı zamanda "New Orleans Cadısı Kraliçesi" lakaplı okçu Mary Oneida Toups'u da barındırdı. Toups'ın meclisi, Cadılık Dini Nişanı, Louisiana eyaleti tarafından resmi olarak tanınan ilk meclis oldu.

Başta Sefaradlar olmak üzere Yahudi yerleşimciler, on dokuzuncu yüzyılın başlarından New Orleans'a yerleştiler. Bazıları sömürge yıllarında Gürcistan'ın Charleston kentindeki Güney Karolina ve Savannah'da kurulan toplumlardan göç ettiler. Tüccar Abraham Cohen Labatt, 1830'larda New Orleans'taki ilk Yahudi cemaatinin bulunmasına yardım etti. Bu cemaat Portekiz'deki Yahudi Nefutzot Yehudah cemaati (kendisi ve bazı diğer üyeler, ataları Portekiz ve İspanya'da yaşayan Sefarad Yahudileriydi). Doğu Avrupa'dan Aşkenazi Yahudileri 19 ve 20. yüzyıllarda göç ettiler.

21. yüzyılda, New Orleans'ta 10.000 Yahudi yaşıyordu. Katrina kasırgasından sonra bu rakam 7 bine düştü, fakat topluluğun büyümesini teşvik etme çabaları sonucunda yaklaşık 2.000 Yahudi daha geldi. New Orleans sinagogları üyeleri kaybetti ama çoğu orijinal mekanıyla yeniden açıldı. Bu istisna, New Orleans bölgesindeki en eski ve en ünlü Ortodoks sinagogu olan Cemaat Beth İsrail'den geldi. Beth İsrail'in Lakeview'deki binası sel tarafından tahrip edildi. Geçici konutlarda yedi yıl hizmet ettikten sonra cemaat Metairie'deki Reform Cemaati Kapılarından satın alınan arsada yeni bir sinagoga kavuştu.

Görünürde bir dini azınlık olan Müslümanlar, 2019 yılı itibarıyla dini nüfusun %0,6'sını oluşturuyor. New Orleans ve onun metropolitan bölgesindeki İslami nüfus çoğunlukla Orta Doğulu göçmenler ve Afrikalı Amerikalılardan oluşuyor.

New Orleans'taki Mississippi Nehri'nde bir tanker

New Orleans yakınlarındaki kıyı içi su yolu

New Orleans dünyanın en büyük ve en işlek limanlarından birini işletiyor ve metropolitan New Orleans bir deniz sanayisi merkezidir. Ülkenin petrol rafineri ve petrokimya üretiminin önemli bir bölümünü oluşturan bölge, kıyı ve offshore petrol ve doğalgaz üretimi için beyaz yakalı bir şirket üssü olarak hizmet veriyor.

New Orleans da, bölgenin on bir adet iki ve dört yıllık diploma veren kurumuna kayıtlı 50 binden fazla öğrencinin eğitim açısından bir merkez. Tulane Üniversitesi, en iyi 50 araştırma üniversitesi, Uptown'da bulunuyor. Metropolitan New Orleans sağlık sektörü için büyük bir bölgesel merkez ve küçük, küresel açıdan rekabetçi bir imalat sektörüne sahip. Hızla büyüyen girişimci yaratıcı sanayiler sektörüne sahip olan merkez kenti, kültür turizmiyle tanınıyor. Büyük New Orleans, Inc. (GNO, Inc.), Louisiana Ekonomik Kalkınma Dairesi ile çeşitli iş geliştirme acenteleri arasındaki koordinasyon ve bölgesel ekonomik kalkınma için ilk irtibat noktası görevi görüyor.

Bağlantı noktası

New Orleans, stratejik olarak yerleştirilmiş bir ticaret girişi olarak başladı ve her şeyden önce, su ticareti için önemli bir ulaştırma merkezi ve dağıtım merkezi olarak kaldı. New Orleans limanı kargo hacmine dayalı olarak ABD'de beşinci büyük ve Güney Louisiana limanından sonra devletteki ikinci en büyük liman. Amerika'da kargo değerine göre 12. büyük Yine New Orleans bölgesinde yer alan Güney Louisiana Limanı, büyük tonajlar açısından dünyanın en işlek limanı. New Orleans limanıyla birleştiğinde, birimde 4. büyük bağlantı noktası sistemini oluşturur. Pek çok gemi yapım, sevkıyat, lojistik, navlun iletme ve emtia brokerlik firmaları ya metropolitan New Orleans'ta ya da yerel varlık bakımından bulunuyorlar. Örnekler arasında Intermarine, Bisso Towboat, Northrop Grumman Gemi Systems, Trinity Yachts, Expeditors International, Bollinger Shipyards, IMTT, International Coffee Corp, Boasso America, Transoceanic America, Transportation Consultants Inc., Dupuy Storage & Forwarding ve Silocaf yer alıyor. Folgers'ın işlettiği dünyanın en büyük kahve kızartma fabrikası New Orleans East'te bulunuyor.

Natchez buharlı teknesi New Orleans'ta çalışıyor.

New Orleans Meksika Körfezi'ne ve onun bir çok petrol platformuna yakındır. Louisiana petrol üretimi ve rezervlerde beşinci sırada yer alıyor. Dört Stratejik Petrol Rezervi (SPR) depolama tesisinden ikisine sahiptir: Cameron Parish'te West Hackberry ve Iberville Parish'te Bayou Choctaw. Bölgede, Teksas'tan sonra en yüksek ikinci olan günde yaklaşık 2,8 milyon varil (450.000 m/d) toplam ham petrol damıtma kapasitesiyle 17 adet petrol rafinerisi bulunuyor. Louisiana'nın sayısız limanı arasında, en büyük petrol tankerlerini alma kapasitesine sahip Louisiana Offshore Petrol Limanı (LOOP) bulunuyor. Petrol ithalatının miktarı göz önüne alındığında, Louisiana'da pek çok büyük boru hattı bulunuyor: Kaba Petrol (Exxon, Chevron, BP, Texaco, Shell, Scurloch-Permian, Mid-Valley, Calumet, Conoco, Koch Industries, Unocal, US Dept of Energy, Locap); Ürün (TEPPCO Ortakları, Koloni, Plantasyon, Explorer, Texaco, Collins); Ve Sıvılaştırılmış Petrol Gazı (Dixie, TEPPCO, Kara Göl, Koch, Chevron, Dynegy, Kinder Morgan Energy Partners, Dow Kimya Şirketi, Bridgeline, FMP, Tejas, Texaco, UTP). Aralarında Royal Dutch Shell, Eni ve Chevron'un da yer aldığı çok sayıda enerji şirketinin bölge merkezi bulunuyor. Diğer enerji üreticileri ve petrol sahası hizmet kuruluşları da şehir veya bölgede merkezi durumda ve sektör, uzman mühendislik ve tasarım firmalarından oluşan büyük bir profesyonel hizmet üssünün yanı sıra federal hükümetin Minerals Yönetim Servisinin bir dönem başkanlığını da destekliyor.

İş

Şehir, tek bir Fortune 500 şirketinin yuvası: Entergy, bir enerji üretim şirketi ve nükleer enerji santrali operasyon uzmanı. Katrina'dan sonra şehir diğer Fortune 500 şirketini, Freeport-McMoRan'ı, bakır ve altın arama birimini Arizona'daki bir şirketle birleştirerek bu bölümü Phoenix'e taşıdı. McRan Keşif Merkezi New Orleans'ta merkezi olarak kalır.

New Orleans'taki önemli operasyon veya genel merkezlere sahip şirketler arasında şunlar yer alıyor: Pan American Life Sigortası, Havuz Şirketi, Rolls-Royce, Newpark Kaynakları, AT&T, TurboSquid, iSeatz, IBM, Navtech, Superior Enerji Hizmetleri, Textron Marine & Land Systems, McDermott International, Pelmott Milnor, Lockheed Martin, Imperial Trading, Laitram, Harrah's Entertainment, Edrumts Gouest Offshore, Zatarain, Waldemar S. Nelson & Co., Whitney National Bank, Capital One, Tidewater Marine, Popeyes Chicken & Biscuits, Parsons Brinckerhoff, MWH Global, CH2M Hill, Energy Partners Ltd, The Receivables Exchange, GE Capital ve Smoothie King.

Turizm ve kongre işleri

Turizm, şehir ekonomisinin temel taşlarından biridir. Belki de diğer tüm sektörlerden daha belirgin olan, New Orleans'ın turizm ve kongre endüstrisi, şehir vergi gelirlerinin yüzde 40'ını oluşturan 5,5 milyar dolarlık bir sektördür. 2004 yılında, konukseverlik sanayiinde 85 bin kişi çalışıyor ve bu da onu istihdamla ölçülen şekilde kentin en iyi ekonomi sektörü yapıyor. New Orleans Dünya Kültür Ekonomik Forumuna (WCEF) da ev sahipliği yapıyor. Her yıl New Orleans Morial Kongre Merkezi'nde düzenlenen forumda, dünyanın dört bir yanından gelen kültür büyükelçileri ve liderlerin katılacağı stratejik toplantı yoluyla kültürel ve ekonomik kalkınma olanaklarının tanıtılması amaçlanıyor. İlk WCEF Ekim 2008'de meydana geldi.

Federal ve askerî birimler

NASA'nın Michoud Asamblesi Tesisine havadan bakış

Federal teşkilatlar ve Silahlı Kuvvetler burada önemli tesisler işletiyor. ABD'nin Beşinci Temyiz Mahkemesi Amerika'da faaliyet gösteriyor. Şehir merkezindeki adliye. NASA'nın Michoud Asamblesi Tesisi New Orleans Doğu'da yer alıyor ve Lockheed Martin ve Boeing gibi birden fazla kiracısı bulunuyor. Uzay Mekikleri için harici yakıt tankları üreten dev bir üretim kompleksi, Saturn V birinci aşaması, Entegre Güvence Yapısı Uluslararası Uzay İstasyonu, ve şimdi NASA'nın Uzay Fırlatma Sistemi inşaatında kullanılıyor. Roket fabrikası, ABD Tarım Bakanlığı (USDA) tarafından işletilen Ulusal Finans Merkezi ve Hilal Crown dağıtım merkezi de dahil olmak üzere, yine büyük New Orleans Bölgesel İş Parkı'nda yer alıyor. Diğer büyük hükümet tesisleri arasında, New Orleans Üniversitesi'nin Gentilly, Naval Air Station Joint Reserve Base New Orleans'daki Ortak Rezerv Üssü'nde yer alan Amerikan Uzay ve Deniz Kuvvetleri (SPAWAR) Systems Command (SPAWAR) kumandası yer alıyor; ve Cezayir'deki Federal Şehir'deki Deniz Kuvvetleri Rezervi'nin merkezi.

Turizm

New Orleans'ın dünyaca ünlü Fransız Quarter'dan St. Charles Avenue'ya kadar pek çok ziyaretçi etkinliği var (Tulane ve Loyola Üniversiteleri, tarihi Pontchartrain Hotel ve 19. yüzyıldan kalma malikaneler) ile Butik mağazaları ve antikacı dükkanlarıyla Magazine Caddesi'nde.

2009'da Fransız Çeyreği

Fransız Çeyreğinde sokak sanatçısı (1988)

Mevcut seyahat rehberlerine göre, New Orleans ABD'de en çok ziyaret edilen on şehirden biri; 2004 yılında New Orleans'a 10.1 milyon ziyaretçi geldi. Katrina'dan önce, Büyük New Orleans Bölgesinde 38 bin 338 odalı 265 otel işletildi. Mayıs 2007'de ise bu rakam, 31 binden fazla odanın bulunduğu yaklaşık 140 otel ve motele düştü.

"Amerika'nın Favori Şehirleri"nin 2009 Travel + Leisure anketinde New Orleans on kategoride birinci olurken, 30 kentin en birincilik sıralamaları da yer aldı. Ankete göre, New Orleans bir bahar tatilinde ve "yabani haftasonları" için en iyi ABD şehriydi, şık butik otelleri, kokteyl saatleri, single'lar/bar sahneleri, canlı müzik/konserler ve gruplar, antika ve vintage dükkanları, kafeler/kafeler, mahalle restoranları ve izleyen insanlar. Şehir ikinci sırada: dostluk (Charleston, Güney Carolina'nın arkasında), eşcinsel dostluğu (San Francisco'nun arkasında), yatak ve kahvaltı otelleri/inns ve etnik gıda. Ancak şehir, temiz, güvenli ve bir aile evi olarak dibe yakın bir yere yerleştirildi.

Sömürge döneminden kalma bir kent olan ve Mississippi Nehri, Rampart Caddesi, Canal Caddesi ve Esplanade Caddesi ile sınırlandırılan Fransız Çeyreyi (yerel olarak "Quarter" veya Vieux Carré), popüler oteller, barlar ve gece kulüplerini barındırıyor. Çeyrekte göze çarpan turistik yerler arasında Bourbon Caddesi, Jackson Square, St. Louis Katedrali, Fransız Pazarı (kafede au lait ve beignets ile ünlü Café du Monde dahil) ve Palace Hall yer alıyor. Şu anda müze olarak çalışan eski New Orleans Mint şubesi ve Tarihsel New Orleans Koleksiyonu, tarih ve Güney ile ilgili sanat ve sanat eserleri barındıran bir müze ve araştırma merkezi olan Fransız Çeyreğinde de yer alıyor.

Çeyreğe yakın bir yerde, New Orleans Caz Ulusal Tarih Parkı ve New Orleans Afrika Amerikan Müzesi'nin yer aldığı ve Louisiana Afrika Mirasları Patikası'nda yer alan Tremé topluluğu bulunuyor.

Natchez, şehrin uzunluğunu günde iki kez taşıyan bir kalipli otantik bir buharlı. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki diğer yerlerin aksine, New Orleans zarif çürümesiyle geniş bir alana yayılmıştır. Kentin tarihi mezarlıkları ve yerüstü özel mezarları, Paris'teki Père Lachaise Mezarlığı'na büyük ölçüde benzeyen en eski ve en ünlüsü olan Saint Louis Mezarlığı'nın kendilerini cezbettiği yerler.

City Park'taki New Orleans Sanat Müzesi (NOMA)

Ulusal 2. Dünya Savaşı Müzesi Pasifik ve Avrupa tiyatroları tarihi boyunca çok yapılı bir salon sunuyor. Louisiana'da sürekli olarak işletilen en eski müze olan Konfederasyon Anma Salonu Müzesi, (Katrina Kasırgasından bu yana yenilenmekle birlikte) ikinci büyük Konfederasyon anıtı koleksiyonunu içeriyor. Sanat müzeleri arasında Çağdaş Sanat Merkezi, Şehir Parkı'ndaki New Orleans Sanat Müzesi (NOMA) ve Ogden Güney Sanat Müzesi yer alıyor.

New Orleans, Audubon Doğa Enstitüsü'nü (Audubon Park, Audubon Hayvanat Bahçesi, Amerika Akvaryumu ve Audubon İnsectarium'dan) ve Longue Vue Evi ve Bahçeleri ve New Orleans Botanik Bahçesi'nden oluşan bahçelere ev sahipliği yapıyor. Ülkenin en geniş ve ziyaret edilen şehir parklarından biri olan City Park, dünyadaki en büyük meşe ağaçlarından birine sahip.

Çevredeki bölgelerde başka ilgi noktaları da görülebilir. Civarda Honey Island Swamp ve Barataria Preserve de dahil olmak üzere çok sayıda sulak arazi bulunuyor. Şehrin hemen güneyindeki Chalmette Battlefield ve Ulusal Mezarlığı, 1815 New Orleans Muharebesi'ne ev sahipliği yapıyor.

2009 yılında New Orleans, Newsmax dergisinin "En Benzersiz Amerikan Şehirleri ve Kasabaları"ndaki "İlk 25 No." listesinde 7. sırada yer aldı. Kitapta kentin Katrina sonrası yeniden inşa çabalarının yanı sıra çevre dostu olma çabaları kaynak gösterildi.

Eğlence ve performans sanatları

1890'ların başlarında New Orleans Mardi Gras

Mardi Gras'ta Thoth Parade'da bağlı krewe subayları

New Orleans bölgesi sayısız yıllık kutlamalara ev sahipliği yapıyor. En çok bilinen şey Karnaval veya Mardi Gras. Karnaval, bazı Hıristiyan geleneklerinde Christams'ın "On İkinci Gece" olarak da bilinen Epifani Bayramı'nda resmen başlıyor. Geleneksel Katolik şenliklerinin en son ve en muhteşem günü olan Mardi Gras (Fransızca "Şişko Salı" için Fransızca), Çarşamba günü Ash'da başlayacak olan Hıristiyan ayin sezonundan önceki son Salı.

Kentte düzenlenen çok sayıdaki müzik festivalinin en büyüğü New Orleans Caz ve Miras Festivali. Genellikle "Caz Festivali" olarak anılan festival, ülkenin en büyük müzik festivallerinden biri. Festivalde hem yerli Louisiana hem de uluslararası sanatçılar da dahil olmak üzere çeşitli müzikler yer alıyor. Jazz Fest, New Orleans'ın Voodoo Experience ("Voodoo Fest") ve Essense Müzik Festivalinde yerli ve yabancı sanatçılar da yer alıyor.

Diğer büyük festivaller arasında Güneyli Katılımı, Fransız Çeyrek Festivali ve Tennessee Williams/New Orleans Edebiyat Festivali yer alıyor. Amerikalı oyun yazarı kariyerinin başlarında New Orleans'ta yaşadı ve yazdı ve oyununu oynattı, Arzulu Streetcar'ı orada.

Louisiana 2002 yılında film ve televizyon yapımları için vergi teşvikleri sunmaya başladı. Bu da faaliyette önemli bir artışa yol açmış ve New Orleans'a "Hollywood South" lakabını takmıştı. Kentin içinde ve etrafında çekilmiş filmler arasında Ray, Runaway, Pelican Brief, Glory Road, All King's Men, Déjà Vu, Last Holiday, Son Holiday, Benjamin'in Curious Button ve 12 Yıllık Bir Köle yer alıyor. 2006 yılında, Tremé mahallesindeki Louisiana Film ve Televizyon stüdyosu kompleksinde çalışmalar başladı. Louisiana 2007 yılında müzik ve tiyatro yapımları için de benzer vergi teşvikleri sunmaya başladı ve bazı yorumcular New Orleans'ı "Broadway South" olarak anmaya başladılar.

Louis Armstrong, ünlü New Orleans caz müzisyeni

New Orleans'taki ilk tiyatro, 1792 yılında açılan Fransız Tiyatrosu de la Rue Saint Pierre idi. New Orleans'taki ilk opera 1796 yılında burada sahnelendi. On dokuzuncu yüzyılda, şehir, Amerika'nın en önemli iki mekanını Fransız operası, Théâtre d'Orléans ve daha sonra Fransız Opera Binası'na ev sahipliği yaptı. Bugün New Orleans Operası operası tarafından sahneleniyor. Marigny Opera Evi Marigny Opera Balesi'ne ev sahipliği yapıyor ve opera, caz ve klasik müzik performanslarına da ev sahipliği yapıyor.

Frank Ocean New Orleans'lı bir müzisyendir.

New Orleans uzun zamandır, iç içe Avrupa, Afrika ve Latin Amerika kültürlerinin sergilendiği önemli bir müzik merkezi haline geldi. Kentin benzersiz müzik mirası, sömürgeciliği ve Amerikan erken günlerinde Avrupa müzik aletlerinin Afrika ritmleriyle eşsiz bir şekilde harmanlanmasından doğmuş. Kuzey Amerika'nın kölelerin halk arasında toplanmasına ve ana müziklerini çalmalarına izin veren tek şehir (büyük ölçüde Kongo Meydanı'nda, Louis Armstrong Parkı'nda yer alan) New Orleans, 20. yüzyılın başında pahalı bir yerli müziğe doğum yaptı: caz. Kısa bir süre sonra, Afrikalı Amerikalı pirinç grupları bir asırlık bir geleneğe başladılar. Tremé'deki Fransız Quarter yakınlarındaki Louis Armstrong Park bölgesinde New Orleans Jazz Ulusal Tarih Parkı bulunuyor. Daha sonra kentin müziği Acadiana, Cajun ve Zydeco müziklerinin evi ve Delta blues tarafından önemli ölçüde etkilendi.

New Orleans'ın benzersiz müzik kültürü geleneksel cenazelerinde sergileniyor. Askeri cenazelerde yapılan bir dönüşte, New Orleans'ın geleneksel cenazelerinde, mezarlığa giden yolda hüzünlü müzik (çoğunluğu dirsekler ve ilahiler) ve daha mutlu müzik (hot jazz) (sıcak caz) yer alıyor. 1990'lara kadar çoğu yerel halk bu "müzikli cenazeler" demeyi tercih etti. Kente gelen ziyaretçiler uzun zamandır onlara "caz cenazeleri" adını veriyorlar.

Müzikal gelişiminde, New Orleans, rock'n roll'un büyümesine büyük katkıda bulunan kendine özgü bir ritim ve blues markası barındırıyordu. 1960'larda New Orleans'ın sesine bir örnek, Dixie Cups'un "Chapel of Love" ("Aşk Şapeli") adlı filmidir, Beatles'ı Billboard Hot 100'da en üstten çıkaran bir şarkı. New Orleans 1960 ve 1970'lerde funk müzik için bir çağrı merkezi haline geldi ve 1980'lerin sonlarına doğru sıçrama müziği adı verilen kendi lokal hip hop varyantını geliştirmişti. Deep South'un dışında ticari açıdan başarılı olmamasına rağmen 1990'larda zengin mahallelerde büyük bir ödül müziği vardı.

New Orleans hip hop'un bir kuzeni, ticari başarıya ulaşarak Lil Wayne, Master P, Birdman, Çocuk, Nakit Para Kayıtları ve Limit Yok'u üretti. Buna ek olarak, hızlı bir güney rock biçimi olan cowpunk'ın popülaritesi, Radikaller, Ezra'dan Daha İyi, Kovboy Mouth ve Dash Rip Rock gibi çok sayıda yerel grubun da yardımıyla ortaya çıktı. 1990'larda pek çok çamur metal grubu başladı. New Orleans'ın Eyehat tanrısı, Soilent Green, Crowbar ve Down gibi ağır metal grupları sert punk, doom metali ve güney rock gibi orijinal ve manşetli bir bataklık türü yaratmak ve standartlaştırmadan büyük ölçüde kaçınan aggravürlü metal karışımı yaratmak için kullanılmış stilleri bir araya getiriyorlar.

New Orleans, müzisyen Bob Dylan'ın "Highway 61 Revisited" adlı şarkısıyla müzikle ünlü olan ünlü Highway 61'in güney terminolojisidir.

Mutfak

Steamship Bienville on board restoran menüsü (7 Nisan 1861)

New Orleans mutfağıyla dünyaca ünlüdür. Yerli mutfağı ayırt edici ve etkilidir. New Orleans yemekleri yerel Creole, haute Creole ve New Orleans Fransız mutfağını birleştirdi. Yerel malzemeler, Fransız, İspanyol, İtalyan, Afrikalı, Yerli Amerikalı, Cajun, Çince ve Küba gelenekleri gerçekten eşsiz ve kolayca tanınan New Orleans lezzeti üretmek üzere bir araya getirilmiştir.

New Orleans, beignet (yerel olarak "ben-yays" gibi telaffuz edilen), "Fransız çöreği" (kafede au lait laitle servis edilen kahve ve piliç karışımı ile servis edilen) kare biçimli kızarmış hamurla; ve po' boy ve İtalyan muffuletta sandviçleri; Yarı kabuklu körfez istiridyeleri, kızarmış istiridyeler, kaynatılmış kerevit ve diğer deniz ürünleri; étouffée, jambalaya, gumbo ve diğer Creole yemekleri; ve Pazartesi günü favori kırmızı fasulye ve pirinç (Louis Armstrong sık sık "Kırmızı fasulye ve zenginlik seninki" gibi mektuplarını imzalar. Bir diğer New Orleans spesiyali de yerel/ˈ p ɑ lː n/, kahverengi şeker, granülü şeker, krema, tereyağ ve cevherden yapılmış bir şeker. Şehir, Asyalılardan esinlenilmiş Yaka etinden oluşan sokak yemekleri sunuyor.

Diyalog

1862'de kurulan tarihi New Orleans beignet cafe Café du Monde

New Orleans, genellikle film ve televizyon oyuncuları tarafından yanlış anlatılan ne Cajun İngilizcesi ne de stereotipik Güney aksanı olan kendine özgü bir yerel lehçe geliştirdi. Daha önceki Güney İngilizcesi gibi, sık sık ünsüzlük öncesi "r" kelimesinin silinmesine sahiptir, ancak yerel beyaz lehçesi de New York aksanlarına oldukça benzer olmuştur. Bunun nasıl olduğuna dair bir fikir birliği yok, ancak büyük olasılıkla New Orleans'ın coğrafi izolasyonundan su ve 19. yüzyıl ve 20. yüzyılın başlarında kentin büyük bir göç limanı olması sonucu çıktı. Özellikle, Avrupa göçmen ailelerinin pek çok üyesi kuzeydoğuda, yani New York'ta, bu dönem zarfında New Orleans'a taşınarak, Kuzeydoğu aksanıyla İrlanda, İtalyanca (özellikle Sicilyalı), Alman ve Yahudi kültürlerini bir araya getirdi.

New Orleans aksanının en güçlü çeşitlerinden biri, bazen "Neredesin?" mesajından, Yat lehçesi olarak tanımlanır. Bu belirgin aksan şehirde ölmekle birlikte çevre paralarda güçlü kalıyor.

Daha az görünür bir biçimde, bölgedeki çeşitli etnik gruplar farklı dil geleneklerini korudular. Nadir de olsa, hala konuşulan diller arasında Cajun, Creoles tarafından konuşulan Kreyol Lwiziyen ve Isleño halkı ve nüfusun daha yaşlı üyeleri tarafından konuşulan eski bir Louisiana-Canarian İspanyol lehçesi yer alıyor.

Fleur-de-lis çoğunlukla New Orleans ve spor takımlarının bir sembolüdür.

New Orleans'ın profesyonel spor takımları arasında 2009 Super Bowl XLIV şampiyonu New Orleans Saints (NFL) ve New Orleans Pelikanlar (NBA) yer alıyor. Ülke ayrıca Big Easy Rollergirl'lere, bir bayan düz koşu roller derby takımına ve bir de bayan futbol takımı olan New Orleans Blaze'e de ev sahipliği yapıyor. New Orleans ayrıca iki NCAA Bölüm I atletik programını, Amerikan Atletizm Konferansı'nın Tulane Green Wave ve Southland Konferansı'nın UNO Privateers'ını da barındırıyor.

Mercedes-Benz Süperdomu, Azizler, Şeker Kasesi ve diğer önemli olayların vatanıdır. Super Bowl'a yedi kez (1978, 1981, 1986, 1990, 1997, 2002 ve 2013) ev sahipliği yaptı. Smoothie King Merkezi, Pelikanların, VooDoo'ların ve Superdome'ye ihtiyaç duyacak kadar büyük olmayan birçok olayın vatanıdır. New Orleans, ülkenin en eski üçüncü safkan pisti olan Fair Grounds Yarış Pisti'ne de ev sahipliği yapıyor. Şehrin Lakefront Arena'sında spor etkinlikleri de gerçekleştiriliyor.

Her yıl New Orleans, PGA Turunda bir golf turnuvası olan Sugar Bowl, New Orleans Bowl ve Zürih Classic'e ev sahipliği yapıyor. Buna ek olarak, Super Bowl, ArenaBowl, NBA All-Star Maçı, BCS Ulusal Şampiyonası Oyunu ve NCAA Final Four gibi kalıcı bir evi olmayan büyük spor etkinliklerine de ev sahipliği yaptı. Rock'n' Roll Mardi Gras Maratonu ve Crescent City Classic her yıl iki yarışma etkinliği düzenliyorlar.

• Bayou Sauvage Ulusal Vahşi Yaşamı Mülk
• Jean Lafitte Ulusal Tarih Parkı ve Koruma (bölüm)
• New Orleans Jazz Ulusal Tarih Parkı
• Vieux Carre Tarihi Bölgesi

Şehir Louisiana eyaletinin siyasi bir alt bölümüdür. Parti, daha sonra değiştirildiği üzere 1954 yılında kabul edilen İç Kural Tüzüğü sonrasında bir belediye meclisi hükümetine sahip. İl meclisi, tek üye ilçeler tarafından seçilen yedi üyeden oluşuyor ve diğer bir deyişle şehir-cemaati genelinde olmak üzere iki üye tarafından seçiliyor. 2018'de belediye başkanlığı görevini LaToya Cantrell üstlendi. Cantrell New Orleans'ın ilk kadın belediye başkanı. Orleans Parish Sivil Şerif Bürosu davalarla ilgili belgelere hizmet veriyor ve Sivil Bölge Mahkemesi ve Çocuk Mahkemelerine güvenlik sağlıyor. Suç şerifi Marlin Gusman cezaevi sistemini korumakta, Ceza Mahkemesi'nde güvenlik sağlamakta ve gerektiğinde New Orleans Polis Departmanı'na destek sağlamaktadır. 2006 yılında alınan bir kararla, kent yönetiminin faaliyetlerini incelemek üzere bir Genel Müfettiş Dairesi kuruldu.

Orleans'ın şehri ve cemaati birleştirilmiş bir şehir-cemaat hükümeti olarak görev yapıyor. Orijinal şehir, 1'den 9'uncu koğuşlara kadar olan yerlerden oluşuyordu. Lafayette (Bahçe Bölgesi de dahil) kenti 1852 yılında 10. ve 11. ödüller olarak eklendi. 1870 yılında, aralarında Faubourg Bouligny ve Audubon ve Üniversite alanlarının çoğunun bulunduğu Jefferson City, 12, 13 ve 14. koğuşlar olarak eklendi. Mississippi'nin batı kıyısındaki Cezayir'e de 1870 yılında ilhak edilerek 15. koğuş verildi.

New Orleans hükümeti büyük oranda il meclisi ve belediye başkanlığında merkezileştirilmesine karşın, kentin çeşitli kesimlerinin işlerini ayrı olarak idare ettiği önceki sistemleri idare ediyor. Örneğin, New Orleans'ta, her biri bir merkezi ofis yerine kentin çeşitli semtlerini temsil eden yedi seçilmiş vergi değerlendirmesi yer alıyor. 7 Kasım 2006'da kabul edilen bir anayasa değişikliğinde, yedi değerlendirme uzmanı 2010 yılında bir'e indirildi. New Orleans hükümeti hem bir itfaiye departmanı hem de New Orleans Acil Tıp Hizmetleri'ni işletiyor.

Suç New Orleans'ta devam eden bir sorundur. Karşılaştırılabilir ABD şehirlerinde olduğu gibi, cinayet ve diğer şiddet suçu vakaları belirli yoksul mahallelerde de son derece yoğunlaşıyor. New Orleans'ta tutuklanan suçlular, yoksullaşmış toplumlardan gelen siyahi erkekler. 2011 yılında, % 97 ' si siyah, % 95 ' i ise erkekti. Kurbanların %91'i de siyahtı. Kentin cinayet oranı tarihsel açıdan yüksek ve ülke çapındaki en yüksek oranlar arasında tutarlı şekilde gerçekleşti. 1994-2013 yılları arasında New Orleans, yılda 250-300'den fazla cinayet işleyerek ülkenin "Katil Başkenti" idi. İlk rekor, kentin 242 cinayete ulaştığı 1979 yılında kırıldı. Kayıt, 1991 yılı sonuna kadar 1989'dan 345'e kadar yine kırıldı. 1993'te New Orleans'ın 395 cinayeti vardı: Her 100.000 nüfusa 80.5. 1994 yılında kentte resmi olarak "Amerika'nın Cinayet Başkenti" adı verilip, tarihi bir 424 cinayetin zirvesine ulaşıldı. Cinayet sayısı Gary, Indiana, Washington D.C., Chicago, Baltimore ve Miami gibi şehirleri geçti. 2003 yılında New Orleans'taki cinayet oranı ülke ortalamasının neredeyse sekiz katı idi ve şehir bir önceki yıla göre 274 cinayetle ABD'deki herhangi bir şehirde kişi başına düşen kişi başına şehir cinayet oranının en yüksek olduğu yer aldı.

Katrina Kasırgası'ndan ölümler ve mülteci dönüşleri nedeniyle nüfusun yaklaşık yarısının yok olduğu 2006 yılında kent, bir başka cinayet rekorunu daha kırdı. Kent, ülkenin en tehlikeli şehri olarak sıralandı. 2009 yılına kadar, ülkedeki diğer şehirlerde de görülen şiddet suçlarında %17'lik bir düşüş yaşandı. Ancak cinayet oranı ABD'de 100 bin vatandaşın yüzde 55 ila 64'üyle en yüksek seviyede yer almaya devam etti. 2010 yılında, New Orleans'taki cinayet oranı 100 bin kişiye 49,1'e düşmesine karşın, 2012 yılında tekrar artarak, 250 bin nüfuslu veya daha büyük kentler arasındaki en yüksek oran olan 53,2'ye yükseldi.

Şiddet suçu oranı, 2010 belediye başkanlığı yarışının önemli bir sorunuydu. Ocak 2007'de binlerce New Orleans sakini, polis ve kent liderlerinin suç sorunuyla başa çıkmalarını talep eden bir gösteri için Belediye Binasına yürüdü. Zamanın Belediye Başkanı Ray Nagin, sorunun çözümüne "tamamen ve tamamen odaklanmış" olduğunu söyledi. Daha sonra kent, gece geç saatlerde sorunlu alanlarda kontrol noktaları kurdu. Cinayet oranı 2011 yılında %14'e tırmanarak 100.000'de %57,88'e yükseldi. New Orleans Polis Departmanı tarafından yayınlanan yıllık suç istatistiklerine göre 2016 yılında 176 kişi öldürüldü. 2017'de New Orleans en yüksek silah şiddet oranına sahipti ve Chicago ve Detroit'i daha kalabalık bir şekilde geçti.

Üniversiteler

Tulane Üniversitesi'ndeki Gibson Hall'dan bir manzara

New Orleans, Louisiana'da üniversite ve üniversite yoğunluğunun en yüksek olduğu yer, Güney Amerika'da ise en yükseklerden birine sahip. New Orleans ülkedeki tarihsel açıdan en yüksek üçüncü kara üniversite kurumuna sahip.

New Orleans Üniversitesi

Xavier Louisiana Üniversitesi, 2019

Şehirdeki üniversiteler ve üniversiteler:

• Tulane Üniversitesi, 1834'te kurulan özel ve önemli bir araştırma üniversitesi
• Loyola Üniversitesi New Orleans, 1912'de kurulan bir Jesuit Üniversitesi
• New Orleans Üniversitesi, bir halk, şehir araştırma üniversitesi
• ABD'de tarihsel olarak siyahi tek üniversite olan Louisiana Xavier Üniversitesi
• New Orleans'taki Southern Üniversitesi, Güney Üniversitesi Sistem'nde tarihsel olarak siyahi bir üniversite
• Dillard Üniversitesi, 1869 yılında kurulan özel, tarihsel, siyah liberal sanat üniversitesi
• Louisiana Devlet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Merkezi
• 1916'da kurulan Katolik liberal sanat üniversitesi
• Notre Dame Semineri
• New Orleans Baptist İlahiyat Semineri
• 1921'de kurulan Delgado Halk Koleji
• William Carey Üniversitesi Hemşirelik Okulu
• Herzing Koleji

İlk ve orta okullar

New Orleans Devlet Okulları (NOPS) kentin devlet okulu sistemidir. Katrina okul sistemi için bir dönüm noktasıydı. Katrina öncesi, NOPS bölgenin en büyük sistemlerinden biriydi (Jefferson Parish devlet okulu sistemi ile birlikte). Aynı zamanda Louisiana'nın en düşük performanslı okul bölgesiydi. Araştırmacılara göre Carl L. Bankston ve Stephen J. Caldas, şehir sınırındaki 103 devlet okulunun sadece 12'sinde makul seviyede iyi bir performans görüldü.

Katrina Kasırgası sonrasında, Louisiana eyaleti sistem içindeki okulların çoğunu (nominal "en kötü performansı gösteren" metriğe uyan tüm okullar) devraldı. Bu okulların (ve diğerleri) birçoğuna, Orleans Parish Okulu Yönetim Kurulu, Kurtarma Okulu Bölgesi ve/veya İlk ve Orta Öğretim (BESE) Louisiana Yönetim Kurulu'ndan yönetimsel bağımsızlık veren işletim talimatları verildi. 2014 öğretim yılının başında NOPS sistemindeki bütün devlet okulları, ülkenin bunu ilk yapan devlet tüzüğü okulları olan bu bağımsız devlet tüzüğü okullarına katıldılar.

tüzük okulları KIPP, Cezayir Tüzüğü Okul Ağı ve New Orleans Üniversitesi Tüzük Okulu Ağı gibi harici operatörler tarafından yönetilen öğrenci başarılarında önemli ve sürekli kazanımlar elde ettiler. Ekim 2009'da yapılan bir değerlendirme, devlet okullarının akademik performansındaki büyümenin sürdüğünü gösterdi. New Orleans'taki bütün devlet okullarının skorları göz önüne alındığında, genel okul performans puanı 70,6 olarak kaydedildi. Bu not, 56,9'luk bir bölge puanı konduğu 2004 yılındaki Katrina öncesi ölçüme oranla %24'lük bir iyileşme anlamına geliyor. Özellikle bu 70,6'lık puan (78,4) bitişik banliyö Jefferson Parish devlet okulunun 2009 yılında açıkladığı puana (78,4) yaklaşmasına karşın, sistemin performans puanı 91'lik devlet ortalamasının altında yer alıyor.

Yapılan özel değişikliklerden biri, ebeveynlerin çocuklarının hangi okula kaydedileceğini kendilerine en yakın okula gitmek yerine seçebilmeleri oldu.

Kitaplıklar

New Orleans'taki akademik ve kamu kütüphanelerinin yanı sıra arşivler arasında Loyola Üniversitesi'nden Monroe Kütüphanesi, Tulane Üniversitesi'nden Howard-Tilton Anıtı Kütüphanesi, Louisiana Hukuk Kütüphanesi ve Earl K yer alıyor. New Orleans Üniversitesi'nde uzun kütüphane.

New Orleans Halk Kütüphanesi 13 noktada faaliyet gösteriyor. Ana kütüphanede kent arşivlerini ve özel koleksiyonları barındıran bir Louisiana Bölümü yer alıyor.

Diğer araştırma arşivleri Tarihi New Orleans Koleksiyonu ve Eski Amerikan Naması'nda bulunuyor.

Demir Demiryolu Kitap Koleksiyonu adlı bağımsız olarak işletilen bir ödünç verme kütüphanesi, radikal ve bulunması zor kitaplarda uzmanlaşıyor. Kütüphanede 8 binden fazla başlık bulunuyor ve halka açık.

Louisiana Tarih Derneği 1889 yılında New Orleans'da kuruldu. Önce Howard Memorial Kütüphanesi'nde çalışıyordu. Bunun için ayrı bir Anma Salonu daha sonra New Orleans mimarı Thomas Sully tarafından tasarlanan Howard Library'ye eklendi.

Tarihte, bölgedeki en büyük gazete The Times-Picayune idi. Gazete, sahibi Gelişmiş Yayınlar'ın baskı programını haftada üç güne indirerek, çabalarını web sitesi NOLA.com'a odakladığı 2012 yılında kendi manşetlerini çizmişti. Bu eylem, Baton Rouge gazetesi The Advocate Eylül 2012'de New Orleans'ın bir baskısına başlayıncaya kadar, New Orleans'ı ülkenin günlük gazetesi olmadan en büyük kenti haline getirdi. Haziran 2013'te, Times-Picayune günlük baskıya, adaşı geniş sayfa sürümünün yazdırılmadığı haftada üç gün yayınlanan TP Caddesi kod adlı yoğunluklu gazete tabloid baskısıyla devam etti (Picayune günlük teslim tarihine geri dönmedi). Times-Picayune'daki günlük basılı yayınların devamı ve The Advocate New Orleans gazetesinin New Orleans sayısında, şimdi New Orleans Avukatları'nın başlamasıyla, şehir ABD-Madde'nin 31 Mayıs 1980'da yayınını bitirmesinden bu yana ilk defa iki günlük gazeteye sahipti. 2019 yılında, kağıtlar birleşerek The Times-Picayune'u oluşturdular | New Orleans Savunuyor.

Günlük gazeteye ek olarak, haftalık yayınlar arasında The Louisiana Weekly ve Gambit Weekly yer alıyor. Ayrıca, New Orleans'daki Roma Katolik Arkeocesine ait Clarion Herald gazetesi de geniş bir tirajda yer alıyor.

Büyük New Orleans, 566.960 konut hizmet veren ABD'deki 54. en büyük Belirlenmiş Pazar Alanı (DMA). Bölgeye hizmet veren ana televizyon ağ kuruluşları arasında şunlar yer alıyor:

WWOZ, New Orleans Caz ve Heritage Station, günün 24 saati modern ve geleneksel caz, blues, ritim ve blues, pirinç grubu, gospel, cajun, zydeco, Karayipler, Latin, Brezilya, Afrika ve bluegrass yayınlıyor.

WTUL, Tulane Üniversitesi'nin radyo istasyonudur. Programda 20. yüzyıl klasik, reggae, caz, show'ları, indie rock, elektronik müzik, soul/funk, goth, punk, hip hop, New Orleans müziği, opera, halk, hardcore, Americana, ülke, blues, Latin, peynir, tekno, yerel, dünya, swing ve büyük grup, çocuk gösterileri ve haber programları yer alıyor. WTUL, dinleyici destekli ve ticari olmayan bir programdır. Disk jokeyleri gönüllüdür, çoğu üniversite öğrencileridir.

Louisiana'nın film ve televizyon vergi kredileri, film endüstrisinden daha düşük seviyede de olsa, televizyon sektöründeki büyümeye yol açtı. Bu kentte, Gerçek Dünya gibi televizyon programlarıyla birlikte pek çok film ve reklam düzenlendi: 2000 yılında New Orleans, Gerçek Dünya: 2009 ve 2010 yıllarında New Orleans'a ve Bad Girls Club'a geri dönüyoruz: 2011'de New Orleans.

New Orleans merkezli grup ve şarkıcıların tanıtımında etkili olan iki radyo istasyonu 50.000 watt WNOE-AM (1060) ve 10.000 watt WTIX (690 AM). Bu iki istasyon 1950'lerin sonlarından 1970'lerin sonlarına kadar baştan başa yarıştı.

Toplu taşımacılık

Katrina kasırgası transit hizmetlerini 2005 yılında harap etmişti. New Orleans Bölgesel Ulaşım Dairesi (RTA) tramvayları hizmete geri getirmede daha hızlı ilerlerken, otobüs servisi 2013 yılı sonuna kadar Katrina öncesi seviyelerin yalnızca %35'ine geri getirildi. Aynı dönemde, tramvaylar her otuz sekiz dakikada bir defa gerçekleşen otobüs frekanslarına kıyasla, ortalama 17 dakikada bir geliyor. Aynı öncelik RTA'nın harcamalarında da gösterilirken, onun tramvaylara ayrılmış bütçesinin Katrina öncesi bütçesine kıyasla üç kattan fazla oranda arttı. Hem tramvay hem de otobüs seferlerini sayan 2017 yılı sonuna kadar, hizmetin yalnızca %51'i Katrina seviyelerine geri döndü.

2017 yılında New Orleans Bölgesel Ulaşım İdaresi Rampart-St'ın uzatılması üzerine faaliyete başladı. Claude tramvay hattı. O yıl transit hizmette yapılan bir diğer değişiklik de 15 Fransa ve 28 Martin Luther King otobüs güzergahının Canal Street'e yeniden yönlendirilmesiydi. Bunlar, otuz dakikalık yürüyüş veya transit geçiş yolculuğuyla erişilebilen iş sayısını artırdı: 2016 yılındaki 83.722 ' den 2017 ' de 89.216 ' ya kadar. Bu da, bu tür iş erişiminde tam yüzde bir puandan fazla bölgesel bir artışa yol açtı.

Tramvaylar

Canal Caddesi'nden geçen New Orleans tramvayı

Streetcar ağı

New Orleans dört aktif tramvay hattına sahiptir:

• St. Charles Streetcar Hattı Amerika'da sürekli çalışan en eski tramvay hattıdır. Hat ilk olarak 1835 yılında Carrollton ve New Orleans şehir merkezi arasında yerel tren hizmeti olarak çalıştı. Carrollton & New Orleans R.R. tarafından çalıştırılır. Daha sonra lokomotifler buhar makineleriyle çalıştırıldı ve tek yönlü ücret 25 sent. Her araba tarihi bir yerdir. Kanal Caddesi'nden St. Charles Bulvarı'nın diğer ucuna kadar uzanıyor, sonra doğruca Güney Carrollton Caddesi'ne, Carrollton ve Claiborne'daki terminaline dönüyor.
• Riverfront Streetcar Hattı, Esplanade Caddesi'nden Fransız Çeyreği'nden Kanal Caddesi'ne, Sanat Bölgesinde Julia Caddesi'nin yukarısındaki Kongre Merkezi'ne kadar paralel ilerliyor.
• Canal Streetcar Hattı Canal Street ve Poydras Caddesi'nin kavşağından Kanal Caddesi'ne kadar Riverfront hatlarını kullanıyor, sonra dallanıp City Park Caddesi'ndeki mezarlıklarda dalgalanıyor ve Canal ve Carrollton Caddesi'ndeki kavşağından New Orleans Müzesi'nin girişine yakın Esplanade Şehir Parkı'nın girişine doğru bir mekik ilerliyor.
• Rampart-St. Claude Streetcar Hattı 28 Ocak 2013'te Loyola-UPT Hattı Loyola Caddesi boyunca New Orleans Union Passenger Terminali'nden Canal Caddesi'ne, sonra da Canal Caddesi'nden nehre, hafta sonları ise Riverfront'tan Fransız Pazarı'na doğru devam ederken açıldı. Fransız Quarter Rail Genişletme Alanı, Rampart Caddesi ve St. Claude Caddesi boyunca yer alan Loyola Caddesi/Canal Caddesi kavşağından Elysian Fields Bulvarı'na kadar uzanan hattı uzattı. Artık Canal Caddesi boyunca nehre ya da hafta sonları Riverfront'ta Fransız Pazarı'na giden yol boyunca akmıyor.

Kentin tramvaylarına Tennessee Williams’ın Arzu İsimli Bir Streetcar çalışı katıldı. Desire Caddesi'ne giden tramvay hattı 1948'de bir otobüs hattı haline geldi.

Otobüsler

Toplu taşımacılık New Orleans Bölgesel Ulaşım Dairesi ("RTA") tarafından işletiliyor. Birçok otobüs güzergahı kenti ve banliyö bölgelerini birbirine bağlıyor. RTA selde 200'den fazla otobüs kaybetti. Bazı yedek otobüsler biyodizel ile çalışır. Jefferson Parish Ulaştırma İdaresi, şehir ve banliyöleri arasında hizmet sağlayan Jefferson Transit'i yönetiyor.

Feribotlar

New Orleans'ı Cezayir (solda) ve Gretna (sağda) ile birleştiren feribotlar

New Orleans 1827'den beri sürekli feribot seferleri sürdürüyor ve 2017 yılı itibarıyla üç sefer yürüttü. Canal Street Ferry (veya Cezayir Ferry), New Orleans şehir merkezini Canal Caddesi eteklerinde Mississippi'deki Ulusal Tarihi Cezayir Noktasına ("Batı Bankası") bağlıyor. Şirket yolcu araçları, bisiklet ve yayalara hizmet veriyor. Aynı terminalde Canal Street/Gretna Ferry de hizmet veriyor ve sadece yaya ve bisikletçiler için Gretna, Louisiana'yı bağlıyor. Üçüncü bir otomobil/bisiklet/yaya Chalmette, Louisiana ve Alt Cezayir'i bağlıyor.

Bisiklet

Şehrin düz manzarası, basit sokak şebekesi ve hafif kışlar bisiklet sürüşünü kolaylaştırarak, New Orleans'ı 2010 yılı itibariyle Amerikan şehirleri arasında sekizinci, bisiklete binen kişi yüzdesinde ise altıncı sırada yer alan Amerika şehirleri arasında yapmaya yardımcı oluyor. New Orleans, kentin Audubon Parkı'ndan Minnesota'ya kadar uzanan 3 bin kilometrelik (4 bin 800 km) bir bisiklet yolu olan Mississippi Nehri Yolunun başlangıcında yer alıyor. Katrina kasırgasından beri şehir, Orta Şehir'den Pontchartrain'e 1,5 milyon dolarlık bisiklet yolu inşa ederek ve St. Charles Caddesi de dahil olmak üzere çeşitli sokaklara 37 milden (60 km) fazla bisiklet yolu ekleyerek bisikleti son derece teşvik etmeye çalıştı. 2009 yılında Tulane Üniversitesi, ana caddeyi Şehir Kampüsü McAlister Place'in bisiklet trafiğine açık yaya alışveriş merkezine dönüştürerek bu çabalara katkıda bulundu. Fransız Çeyreğinden Lakeview'e kadar uzanan 3,1 millik (5,0 km) bisiklet koridoru ve mevcut caddelerde 14 mil (23 km) bisiklet yolu bulunuyor. New Orleans eşsiz dekore edilmiş ve eşsiz tasarlanmış bisiklet yetersizliğiyle tanınıyor.

Yollar

New Orleans eyaletler arası 10, Devletler Arası 610 ve Devletler Arası 510 tarafından sunulmaktadır. I-10, Pontchartrain Expressway olarak doğu-batı'ya gidiyor. New Orleans Doğu'da Doğu Otoyolu olarak bilinir. I-610, I-10 üzerinden New Orleans'tan geçen trafiğe doğrudan bir kısayol sağlayarak trafiğin I-10'un güney eğrisini geçmesini sağlar.

Amerika'nın 90'ı şehirden geçiyor, 61'i ise şehir merkezine bırakıyor. Ek olarak, Amerika 11 şehrin doğu kesimindeki sondaj.

New Orleans birçok köprüye ev sahipliği yapıyor. Hilal Şehir Bağlantısı belki de en belirgin olandır. Merkez, New Orleans'ın Mississippi'deki büyük köprüsü olarak hizmet vererek, kentin paskalya kıyısındaki şehir merkeziyle batıdaki banliyöleri arasında bir bağlantı sağlıyor. Mississippi'nin diğer geçitleri Huey P. Long Köprüsü, ABD 90 ve Hale Boggs Anıt Köprüsü, eyaletler arası 310'u taşıyor.

New Orleans'ın doğusunda 5 millik bir yol olan İkiz Yayılma Köprüsü Pontchartrain Gölü'nde 1-10 taşımaktadır. Yine New Orleans'ın doğusunda yer alan New Orleans 510/LA 47 kıyı şeridindeki Waterway/Mississippi Nehri-Körfez Outlet Kanalından Paris Köprüsü üzerinden New Orleans Doğu ve banliyö Chalmette'yi birbirine bağlayacak şekilde seyahat ediyor.

İki paralel köprüden meydana gelen geçitli Pontchartrain Gölü Causeway, dünyanın en uzun köprüleri olan 24 mil (39 km) uzunluğundadır. 1950'lerde (güney uçağında) ve 1960'larda (kuzeye giden uzayda) inşa edilen köprüler, New Orleans'ı Metairie üzerinden Pontchartrain Gölü'nün kuzey kıyısındaki varoşlarıyla birleştiriyor.

Taksi hizmeti

United Cab, 300'den fazla taksiden oluşan filosuyla kentin en büyük taksi servisi. Şirket, 1938 yılında kuruluşundan bu yana yılda 365 gün faaliyet göstermesine karşın, radyo hizmetlerindeki aksamalar nedeniyle faaliyetlerinin geçici olarak kapatıldığı Katrina Kasırgası dışında bu ay içinde faaliyetlerine son verdi.

United Cab'ın filosu bir zamanlar 450 taksiden büyüktü, ancak sahibi Syed Kazmi'ye göre, Uber ve Lyft gibi hizmetlerin oluşturduğu rekabet nedeniyle son yıllarda azaltılmıştı. Ocak 2016'da, New Orleans merkezli tatlı dükkan Sucré talepte bulunan kralın keklerini yerel olarak teslim etmek için United Cab'a başvurdu. Sucré bu ortaklığı, Uber'in kentteki varlığı nedeniyle taksi hizmetlerine uygulanan mali baskının bir kısmını hafifletmenin bir yolu olarak gördü.

Havaalanları

Metropolitan alanı, Kenner banliyösündeki Louis Armstrong New Orleans Uluslararası Havalimanı'nda servis ediliyor. Bölgesel havaalanları arasında, Belle Chas se banliyösündeki New Orleans Donanma Havalimanı, New Orleans (Callender Field) Deniz Havalimanı ve yine Belle Chas'de bulunan Güney Seaplane Havaalanı yer alıyor. Güney Seaplane'de tekerlekli uçaklar için 3200 metrelik (980 m) bir pist ve deniz yolları için 5000 feet (1500 m) su pisti bulunuyor.

Armstrong International, Louisiana'daki en işlek havalimanı ve planlanan uluslararası yolcu seferlerini yöneten tek havaalanı. 2018 yılı itibarıyla, 13 milyondan fazla yolcu, İngiltere, Almanya, Kanada, Meksika, Jamaika ve Dominik Cumhuriyeti'nden gelen yabancı duraklar da dahil olmak üzere 57'den fazla noktadan gelen durmayan seferlerle Armstrong'dan geçti.

Demiryolu

Şehir, Amtrak tarafından servis edilir. New Orleans Birliği Yolcu Terminali merkezi bir demiryolu deposudur ve New Orleans ve New York City arasında faaliyet gösteren Hilal tarafından hizmet verilir; New Orleans ve Chicago ve Sunset Limited arasında New Orleans ve Los Angeles arasında çalışan New Orleans Şehri. Ağustos 2005'e kadar (Katrina Kasırgası vurduğunda), Sunset Limited'in güzergahı doğudan Orlando'ya kadar devam etti.

Hem limanın hem de çift yollu Mississippi Nehri geçişlerinin stratejik faydalarıyla, şehir Kuzey Amerika'da 1. Sınıf tren hattından altı tanesini çekti: Union Pacific Demiryolu, BNSF Demiryolu, Norfolk Güney Demiryolu, Kansas City Southern Demiryolu, CSX Taşımacılığı ve Kanada Ulusal Demiryolu. New Orleans Kamu Kemer Demiryolu, demiryolları arasında değişim hizmetleri sağlıyor.

Kalıcı özellikler

2016 Amerikan Topluluğu Anketine göre, çalışan New Orleans sakinlerinin %67,4'ü sadece araba sürerek seyahat etti, %9,7'si kargoya çıktı, %7,3'ü toplu taşımacılık kullandı, %4,9'u da yürüdü. Yaklaşık %5'lik bir kesim taksi, motosiklet ve bisiklet de dahil olmak üzere diğer bütün taşımacılık biçimlerini kullandı. New Orleans sakinlerinin yaklaşık %5,7'si evde çalıştı.

New Orleans'taki birçok evin kişisel otomobili yok. 2015 yılında, New Orleans'taki evlerin %18,8'i arabasız kaldı ve bu da 2016 yılında %20,2'ye yükseldi. 2016'da ortalama yüzde 8.7 idi. New Orleans 2016 yılında ev başına ortalama 1,26 araba kullanırken, ev başına ortalama 1,8 araba aldı.

New Orleans, yürüyerek veya bisiklete binerek işe gidip gelen çalışan vatandaşların yüzdesi açısından şehirler arasında yüksek bir sırada bulunuyor. 2013'te, New Orleans'taki çalışanların %5'i yürüyerek, %2,8'i de bisiklete binerek seyahat etti. Aynı dönemde, New Orleans şehirlerde yürümek veya bisiklete binmek suretiyle seyahat eden işçilerin yüzdesinde on üçüncü sırada yer alıyordu en yoğun nüfuslu 50 il arasında yer almıyordu. En kalabalık 50 şehirden sadece dokuzu, 2013'te New Orleans'tan daha yüksek oranda yürüyen veya bisiklete binen turist oranına sahipti.

New Orleans'ın 11 kardeş şehri var:

•   Karakas, Venezuela
•   Durban, Güney Afrika
•   Innsbruck, Avusturya
•   Juan-les-Pins, Fransa
•   Maracaibo, Venezuela
•   Matsue, Shimane, Japonya
•   Mérida, Yucatán, Meksika
•   Orléans, Fransa
•   Pointe-Noire, Kongo Cumhuriyeti
•   San Miguel de Tucumán, Arjantin
•   Tegucigalpa, Honduras

Kazançlar ve ortaklıklar

•   Batumi, Gürcistan